Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με δύσκολα.Ενώ όπως τα είχα προβλέψει θα ήταν μία διαδρομή περίπου 45 χλμ και θα είχα χρόνο να περπατήσω και λίγο στις λίμνες  και στους καταρράκτες.

Καμία σχέση.Επειδή ο δρόμος είχε πολύ κίνηση σκέφτηκα να κάνω λίγα περισσότερα χιλιόμετρα και αντί να μπω στην Κροατία από την κύρια οδό είπα να πάω καμιά 15αριά χιλιόμετρα παρακάτω και να μπω από έναν πολύ μικρό συνοριακό σταθμό κυρίως για να αποφύγω τις νταλίκες.Φτάνοντας λοιπόν στο μέρος που έλεγε ο χάρτης ότι είναι ο σταθμός τι να δω;Ο δρόμος κομμένος και αφού ρώτησα στο βενζινάδικο του χωριού μου είπαν ότι ο σταθμός έχει κλείσει εδώ και χρόνια και ότι έπρεπε να γυρίσω πίσω και να πάω από τον κεντρικό(πρώτο ξενέρωμα).Γυρίζω πίσω και με την ψυχή στην κούλουρη από τις νταλίκες που με προσπερνούσαν με 100 χιλιόμετρα,φτάνω στα σύνορα και περιμένοντας στην σειρά για τον έλεγχο,ανοίγω την τσάντα του τιμονιού και..με πλησιάζει ένας αστυνομικός και με ρωτάει:

-Εσύ είσαι ο Έλληνας ποδηλάτης; και του απαντάω καταφατικά ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιώ ότι το διαβατήριό μου δεν είναι στο γνωστό τσεπάκι.

-Και πού είναι το διαβατήριο σου;Μάλλον το ξέχασα στο δωμάτιο που έμεινα χθες το βράδυ του λέω(δεύτερο ξενέρωμα).

-Ήρθε μου λέει ο ιδιοκτήτης του δωματίου και σε έψαχνε να σου το δώσει αλλά δεν ήσουν εδώ(πως να ήμουν,αφού γκιζερούσα στου διαόλου τη μάνα)

Πρέπει τώρα να γυρίσω πίσω(τρίτο και φαρμακερό ξενέρωμα)να πάρω το διαβατήριό μου και να περάσω τα σύνορα σαν κύριος

Για να μην τα πολυλέω έφτασα έφτασα επιτέλους στο πάρκο και αφού τακτοποιήθηκα σε δωμάτιο και έκανα ένα ντους έφυγα κατευθείαν για την είσοδο για να δω όσο προλάβω πριν νυχτώσει.

έκανα μία μικρή βόλτα αλλά θα σας έχω φωτογραφίες και βίντεο από την διαδρομή μέσα στο πάρκο στην επόμενή μου δημοσίευση.

δείτε αναλυτικά στοιχεία της σημερινής διαδρομής ΕΔΩ