Η διαδρομή από το Νόβι Σαντ μέχρι το Βελιγράδι ήταν σε σημεία απολαυστική αλλά σε άλλα ήταν άκρως επικίνδυνη.Ξεκίνησε με ένα ανηφορικό κομμάτι και μόλις απομακρυνθήκαμε λίγο από τον Δούναβη ο δρόμος έγινε πιο ανηφορικός αλλά στενός και με πολύ κίνηση,κυρίως μεγάλα φορτηγά τα οποία περνούσαν ξυστά από δίπλα μας(η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν  και άλλη επιλογή) μία κατάσταση που δεν απολαμβάναμε καθόλου.Λίγο πριν τον αυχένα του λόφου καθώς είχα μείνει λίγο πιο πίσω ανεβαίνοντας μαζί με την Κριστίνα η οποία είχε τρομοκρατηθεί από την όλη κατάσταση,ξαφνικά όλα τα οχήματα σταμάτησαν και πολλοί οδηγοί είχαν βγει έξω να δουν τι συμβαίνει.Νόμισα ότι κάποιο ατύχημα είχε συμβεί και μάλιστα υπέθεσα ότι το ατύχημα είχε να κάνει με τους συνποδηλάτες μου που προπορευόταν.Άρχισα να ποδηλατώ όσο πιο γρήγορα μπορούσα για πάνω από δέκα λεπτά  ενώ άσχημες σκέψεις περνούσαν συνεχώς από το μυαλό μου.Ένιωσα τεράστια ανακούφιση όταν έφτασα στο τέρμα της ανηφόρας είδα τον Κώστα και τον Σεμπάστιαν να μας περιμένουν.Το μποτιλιάρισμα ήταν λόγω κάποιων εργασιών διαπλάτυνσης του δρόμου.

κατά την διάρκεια του πολέμου οι πύργοι τηλεπικοινωνιών ήταν βασικοί στόχοι

Αφήσαμε αμέσως τον συγκεκριμένο δρόμο  και μπήκαμε σε έναν πιο μικρό αλλά με καθόλου κίνηση  δρόμο μέσα στο δάσος και αμέσως άλλαξε η διάθεση  μας.Κάναμε μία στάση σε ένα μικρό χωριό και αφού τσιμπήσαμε κάτι συνεχίσαμε με πιο γρήγορο ρυθμό για το Βελιγράδι.Όταν φτάσαμε είχε σχεδόν νυχτώσει και απορρίψαμε κατευθείαν την αρχική ιδέα να μείνουμε σε κάμπινγκ.Ρωτήσαμε και κάποιος μας πρότεινε το Hostel Kavala.Ο ιδιοκτήτης του hostel ο κύριος Simovic ήταν πρώην παίχτης της ποδοσφαιρικής ομάδας της Καβάλας κάπου μέσα στην δεκαετία του ’90.Έπαιξε επίσης στον Παναιτωλικό και στον Πας Γιάννενα.Πολύ καλός άνθρωπος με ιδιαίτερη συμπάθεια προς την χώρα μας και φυσικά μιλούσε πολύ καλά ελληνικά.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.

δείτε αναλυτικά τα στοιχεία της διαδρομής ΕΔΩ

δείτε φωτογραφίες από την Σερβία ΕΔΩ

Κάντε ποδήλατο,εκτός από εσάς είναι καλό και για τον πλανήτη μας!