Άφησα πίσω το κάμπινγκ στο Kobarid όπου είπαμε στην προηγούμενη καταχώρηση ότι περίπου ένα εκατομμύριο έχασαν την ζωή τους τον Οκτώβρη του 1917 σε  μία από τις σφοδρότερες μάχες που έχουν γίνει στην Ευρώπη η οποία κράτησε 17 μέρες.

Θεώρησα σωστό να κατασκηνώσω στο τελευταίο κάμπινγκ πριν ξεκινήσω την πολύ δύσκολη ανάβαση για το πέρασμα Vrsic.Με 2 ευρώ επιπλέον χρέωση μου λέει ο ιδιοκτήτης έχω Μπούγκαλοου για ένα άτομο.Η αντίδρασή μου μόλις το είδα;έπεσα κάτω από τα γέλια και συμφώνησα να αφήσω την σκηνή μου παραπονεμένη και να κοιμηθώ μέσα σε ένα βαρέλι!!!!!

Ενώ απολαμβάνω το δείπνο μου,με ειδοποιούν οι δικοί μου μέσω Skype ότι έχασα το κινητό μου.Μίλησαν με την κυρία που το βρήκε και έπρεπε κάπως να κανονίσω να το έχω στα χέρια μου.Εύκολο,η κυρία που το είχε ήταν η ιδιοκτήτρια του κάμπινγκ που πέρασα τα 2 τελευταία βράδια και μου αφού μίλησε με τον ιδιοκτήτη του βαρελόσπιτου κανόνισαν να μου το στείλει με λεωφορείο  την επομένη νωρίς το πρωί.

Κοιμήθηκα σχετικά νωρίς(σχετικά λέμε)γιατί η αυριανή ημέρα θα ήταν από τις δυσκολότερες.

Αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής εδώ

Περισσότερες φωτογραφίες στην επόμενη καταχώρηση.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε και το νου σας,

ΚΑΝΤΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!!!