Veliko Tarnovo ένα μέρος must ταξιδιωτικός προορισμός της Βουλγαρίας και ο τελευταίος που ομολογώ ότι απόλαυσα στην γείτονα χώρα.Τις επόμενες δύο μέρες βρέθηκα σε μέρη που δεν μπορώ να πω ότι από όλα αυτά που είδα μου άρεσε κάτι.Ποδηλατούσα σε αδιάφορα μέρη σε δρόμους με αρκετή κίνηση χωρίς να υπάρχει κάτι όμορφο γύρω.Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το ότι  η επιστροφή μου φάνηκε ψυχολογικά πιο δύσκολη από ότι περίμενα και δεν απολάμβανα την διαδρομή με την ίδια όρεξη που είχα και πριν.

Σε κάποιο ανύποπτο χρόνο κάνοντας ένα τσεκ στο λογαριασμό τραπέζης του ταξιδιού είδα ότι η πηγή στέρεψε και ότι πρέπει να επισπεύσω την επιστοφή μου στην Ελλάδα.Σε συνδυασμό ποδηλασίας και Μέσων Μαζικής Μεταφοράς έφτασα και διανυκτέρευσα στο Svilengrad της Βουλγαρίας.Μία πόλη πολύ κοντά στα σύνορα της χώρας μας και την αμέσως επόμενη μέρα το πρωί πέρασα τα σύνορα και μπήκα στο Ορμένιο και μετά συνέχισα ποδηλατώντας περίπου 50 χιλιόμετρα μέχρι την Ορεστιάδα από όπου θα συνέχιζα με λεωφορείο.

Οι επόμενες δημοσιεύσεις μου θα συνεχιστούν στην Ελασσόνα κάνοντας μία ανασκόπηση στο ταξίδι και κάποιες αναδρομές σε μέρη που είχαν κάτι το ξεχωριστό.  

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Με τους περισσότερους από εσάς θα τα πούμε από κοντά σε πολύ λίγες μέρες.

Ο καιρός είναι ακόμη πολύ καλός για ποδηλασία.

Το ποδήλατο λοιπόν και βουρ για τα γύρω χωριά….

Ήμουν στο Brasov της Ρουμανίας όταν πρωτοάκουσα για το Veliko Tarnovo από μία αυστραλέζα ταξιδιώτισσα η οποία δήλωσε ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα πόλη της Βουλγαρίας.Ο καιρός όταν ξεκίνησα την διαδρομή μου από την πόλη της Ruse ήταν ιδανικός και αν και η διαδρομή ήταν επι το πλείστον ανηφορική λόγω του ότι είχα ελαφρώς ευνοικό άνεμο ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω να διανύσω τα 110 χιλιόμετρα.Θέλει μέθοδο τελικά!Μην ρωτάτε και εγώ τώρα μαθαίνω…

Μου τα λέγαν αυτά αυτά οι φίλοι μου συνποδηλάτες και μη,κυρίως αυτοί που έχουν να κάνουν με Marathon Trail Running διαδρομές ότι πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη  διατροφή την προηγούμενη μέρα και όλοι συμφωνούν στο ότι πρέπει να τρως συγκεκριμένες τροφές όταν ας πούμε σε περιμένει μία δύσκολη μέρα.Πρέπει να καταλώνεις διάφορα σνακ η jels για να είσαι γενικά σε μία κατάσταση που ο οργανισμός σου θα προσπαθεί να δώσει τα μέγιστα.

Εγώ που λέτε καμμία σχέση με το άθλημα..Εννοείτε ότι σέβομαι και εκτιμώ την προσπάθεια και τις συμβουλές από όλους αλλά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει και δεν μπορώ με τίποτα να ακολουθήσω όλα αυτά που λένε..Η διατροφή μου γενικά τους τελευταίους ας πούμε 2 μήνες βασίζεται στο χοίρινο κρέας και στο κρέας το οποίο παράγεται από διάφορα πτηνοειδή με μερικές εξαιρέσεις κατά καιρούς.Μου είναι δύσκολο να ακολουθήσω το πρόγραμμα και είμαι σίγουρος πως εάν το έκανα όλα σωστά τα όλα θα ήταν πιο “ρόδινα” για μένα και φυσικά για την σωματική μου κατάσταση.Τέλος των πάντων όπως και να έχει το ταξίδι δίνει και παίρνει κάθε μέρα.

Εδώ απόφάσισα να περάσω τις τελευταίες δύο μέρες βουλοδέρνοντας σε όλους τους λοφίσκους και  τα ρέματα και αν και ο καιρός δεν ήταν σύμμαχός μου δεν μπορώ να πω,απήλαυσα την όλη κατάσταση στο μέγιστο.

θέα από τον δρόμο που οδηγεί στα γύρω χωριά

είναι εκπληκτικό το πως είναι χτισμένη η πόλη.Κάθε συνοικία σε διαφορετικό λόφο  και σε κάθε περίπτωση οι ντόπιοι προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για αυτούς οι οποίοι τους τιμάνε με την παρουσία τους.

Το Veliko Tarnovo είναι η πρωτεύουσα της παλαιάς Βουλγαρίας με τεράστια ιστορική σημασία και φυσικά υπάρχουν υποδομές στην γύρω περιοχή οι οποίες μπορούν να φιλοξενήσουν εκατοντάδες τουριστών και μάλιστα (μιλάω λόγω προσωπικής εμπειρίας πάντα)σε όποιο ξενοδοχείο,εστιατόριο κτλ πήγα μέχρι τώρα όλοι τους είναι εκπληπτικά φιλικοί και πρόθυμοι πάντα να σου παρέχουν ότι πληροφορία χρειάζεσαι.

Βλέποντας τα τείχη της πόλης πάνω και κάτω από τον κεντρικό δρόμο.

θα προτιμούσα να ήταν καλύτερος ο καιρός αλλά τι να κάνουμε…αυτό είναι.Το απόλαυσα πάντως και ας ρούπωσα λιγάκι(βλέπετε σχετική φωτό μόλις γύρισα στο ξενοδοχείο)

Η ομορφιά συνεχίζεται και είναι ωραίο που γίνομαι μέρος της σε αυτήν την ποδηλατική περιπέτεια η οποία οδηγήθηκε από το πάθος για το ποδήλατο στην αρχή και μετα από την έντονη επιθυμία να “μπλεχτώ” με τους ντόπιους σε κάθε μέρος που είχα την τιμή να  σταμάτησω για να πάρω μία ανάσα,να παρευρεθώ σε ένα σημαντικό μέρος ή ένα φυσικό μνημείο που η UNESCO απλά τα έχει παίξει με την φάση του ή απλά έτσι βρε παιδί μου..να περάσω την βραδυά.

………………………..

Δείτε φωτογραφίες από την Βουλγαρία κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Δείτε αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής μέχρι το Veliko Tarnovo  κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Δείτε βίντεο από την βόλτα στα πέριξ κλικάρωντας ΕΔΩ και ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε και αυτό.

Κάθε μήνυμα σας συμβάλλει σημαντικά στην ψυχολογία μου και στην συνέχεια του ταξιδιού μου και ειδικά τώρα που το Φθινόπωρο με πήρε σβάρνα.

Το ποδήλατο σαν κατασκευή είναι κάτι πολύ απλό σε σχέση με αυτα που έχει να σου προσφέρει.Δώσε την ευκαιρία σε αυτό και στον εαυτό σου να τακιμιάσετε,και πολλά θα αλλάξουν!!!

Άφησα τα ρουμάνικα σύνορα πίσω μου σχεδόν κάτω από συνθήκες πολύ δυνατής βροχης και μπήκα στην Ruse την πρώτη βουλγάρικη πόλη αμέσως μετά  αφού πέρασα το ποταμό Δούναβη(υπάρχει σχετικό βίντεο παρακάτω)και πάντα η πρώτη κίνηση είναι να βρω ένα κατάλυμμα και ομολογώ ότι σε αυτό το σημείο δυσκολεύτηκα γιατί λόγω του ότι είχα συνηθίσει σε τιμές περίπου 15-20 ευρώ την  βραδυά εδώ μου ζητούσαν 25 και 30 και μάλιστα σε ξενοδοχεία που είναι 5-6 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πόλης.Για να μην τα πολυλογώ(ήδη το έκανα) βρήκα ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα αλλά στα 20 ευρώ και μόνο 15 λεπτά από το κέντρο.Ενώ με ύφος περίεργο τους εξηγώ ότι η σύνδεση στο ίντερνετ είναι σημαντική για μένα καθώς θα πρέπει να κάνω διάφορα μέσω διαδικτύου μόλις μπήκα στο δωμάτιο ξενέρωσα άσχημα μόλις κατάλαβα ότι χτύπησε ο σκληρός δίσκος από το Notebook(δεν το συζητώ με αυτην την κινέζικη βλακεία μπήκα κυριολεκτικά μέσα) και δεν με ενδιαφέρει πλέον αν έχει δυνατό σήμα το router όροφο.Ενώ στην αρχή είπα ότι δεν θα το φτιάξω και θα συνεχίσω προς τον νότο χωρίς να ενημερώνω τόσο συχνα το blog μου,την επομένη αποφάσισα να μείνω ακόμη μία μέρα στην πόλη και να επιδιορθώσω την ζημιά του σκληρού δίσκου.Δεν έπραξα και άσχημα γιατι η πόλη αποδείχθηκε αρκετά ενδιαφέρουσα με εκτός τις μεγάλες πλατείες και τα κτίρια με πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική πιο πολύ μου άρεσε το γεγονός ότι στην πόλη υπήρχαν τρία!!! μεγάλα πάρκα σε πολύ μικρη απόσταση από το κέντρο της πόλης όπου οι πολίτες της μπορουσαν να κάνουν την βόλτα τους με το ποδήλατο ή με τα πόδια,να χαλαρώσουν ή να περάσουν την μέρα κάνοντας πικ νικ και ότι άλλο τους ευχαριστεί.

η φωτογραφία τραβήχτηκε από το παράθυρο της τουαλέτας του ξενοδοχείου

η πόλη έχει πληθυσμό περίπου 140 χιλιάδες κατοίκους κάνοντάς την την πέμπτη μεγαλύτερη της χώρας

εδώ είναι το κτίριο όπου στεγάστηκε η πρώτη ιδιωτική τράπεζα της Βουλγαρίας

ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης είναι “O Tσιφλικάς” και εδώ βλέπετε ένα από τα τραπέζια που βρίσκεται σε μία από τις οχτώ αίθουσες! του μαγαζιού.Οι ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου εστιατορίου έχουν ιδιόκτητη μονάδα εκτροφής πουλερικών και χοίρων με αποτέλεσμα η ποιότητα του κρέατος που σερβίρουν να είναι αξεπέραστη.

εικόνες από του ενός εκ των τριών πάρκων της πόλης.

Αυτά τα ολίγα από την πόλη της Ruse

δείτε βίντεο από την είσοδο στην πόλη περνώντας την γέφυρα του ποταμού Δούναβη που είναι και τα σύνορο που χωρίζει τις δύο χώρες κάνοντας κλικ  ΕΔΩ και στην συνέχεια ΕΔΩ

Δείτε φωτογραφίες από την διεύλευση μου στην γείτονα χώρα κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ πολύ που το διαβάσατε

Μην ξεχνάτε να βάζετε το ποδήλατο στην ζωη σας.Η απόσταση από το κέντρο μιάς μικρής ή μεγάλης πόλης είναι συνήθως προσβάσιμη ανάλογα την φυσική κατάσταση του εκάστοτε ποδηλάτη.Θεωρώ αδικαιολόγητη την επιλογή οποιουδήποτε μηχανοκίνητου μέσου για αποστάσεις μικρότερες τουλάχιστον των δύο!!χιλιομέτρων.

Η αλήθεια είναι ότι όταν σκεφτεσαι την Ρουμανία χωρίς να την έχεις επισκεφτεί στο μυαλό σου ΠΑΝΤΑ έρχονται εικόνες τσιγγάνων,ζητιάνων,κλεφτών και φυσικά εικόνες του Δράκουλα και άλλων βαμπίρ από την Τρανσυλβανία.Μίας χώρας πάμφτωχης χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο να αναδείξει.Δεν υπερβάλλω καθόλου και είναι κοινώς αποδεκτό και από τους ίδιους τους Ρουμάνους ότι έχουν πολλή κακή φήμη στα υπόλοιπα κράτη.Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά,για παράδειγμα όλη αυτήν η ιστορία με τον Δράκουλα των Καρπαθίων δεν έχει καμμία υπόσταση και φυσικά ουδέποτε υπήρξαν πλάσματα του τύπου βαμπίρ η άλλα παρόμοια αιμοδιψή όντα.Όσοι διαβάσατε την προηγούμενη δημοσίευση μου έχετε αποκτήσει και μία πιο εμπεριστατωμένη άποψη περί του θέματος.Η προσωπική μου εμπειρία πάντως είναι ότι όσο καιρό ποδηλατούσα στην περιοχή της Τρανσυλβανίας και της Βλαχίας διασχίζοντας τα Καρπάθια όρη δεν συνάντησα ούτε …νυχτερίδα.

Η Ρουμανία είναι μία πανέμορφη χώρα η οποία έχει να σου προσφέρει πολλά διανύοντάς την από άκρη σε άκρη.Αυτή η χώρα μου πρόσφερε την πιο ωραία ποδηλατική εμπειρία που είχα ποτέ  στον δρόμο Transfagarasan.Όπως επίσης οι εικόνες και τα υπέροχα συναισθήματα που είχα όσο ποδηλατούσα σε υψόμετρο περίπου 1000 μέτρων με τα τοπία να είναι απλά μαγευτικά και οι άνθρωποι να είναι από τους πιο φιλόξενους που έχω γνωρίσει.Τα κάστρα σε παραπέμπουν σε άλλες εποχές και μάλιστα σε κάποια καλοδιατηρημένα,όταν καθόμουν ψηλά σε κάποιον από τους πύργους και αγνάντευα την θέα,εικόνες με επικές μάχες του μεσαίωνα έρχονταν στο μυαλό μου και θαρρώ πως αν έκλεινα τα μάτια θα άκουγα το ποδοβολητό των αλόγων και τον ήχο των σπαθιών.Λάτρεψα την Ρουμάνικη κουζίνα και ειλικρινά θα μου λείψει η γεύση της μαμαλίγκας καθώς και άλλων τοπικών εδεσμάτων.Όσον αφορά τις τιμές δεν το συζητάω..πάντα φθηνά και πολλή καλή ποιότητα(φράση κατάλοιπο από την προηγούμενη μου ενασχόληση σε αλυσίδα επιχειρήσεων λιανεμπορίου).

Μρασόβ,Σίμπιου,Βουκουρέστι πόλεις διαμάντια και φυσικά είναι και άλλες που δεν πήγα όπως η Σιγκισοάρα και η Άλμπα Ιουλία,η Κλουζ και η Κωνστάντσα,οι περιοχή Μαραμούρες και φυσικά το Δέλτα του Δούναβη περιοχές που πρέπει να ξαναγυρίσω πάλι για να τις επισκεφθώ.Να ξαναγυρίσω βέβαια και να ξαναδώ μερικούς ανθρώπους που γνώρισα εδώ οι οποίοι πρόσθεσαν μία ξεχωριστή χροιά στην περιπέτειά μου στα Βαλκάνια.Στάθηκα πολύ τυχερός και με τον καιρό.Ιδανικές συνθήκες για ποδηλασία σχεδόν κάθε φορά(σε αντίθεση με τις προηγούμενες χώρες,ειδικά τέλη Ιουλίου και Αύγουστο,που είχα ρουπώσει από την βροχή.Έμεινε η Βουλγαρία και σε λίγες μέρες θα μπω Ελλάδα.Η ψυχολογία μου άλλαξε λίγο από την μέρα που άρχισα να νιώθω ότι επιστρέφω πίσω.Πάντα η επιστροφή είναι δύσκολη συναισθηματικά.Δεν παύει όμως να είναι μέρος του ταξιδιού και εννοείται ότι θα φροντίσω να απολαύσω κάθε χιλιόμετρο από την διαδρομή στην γειτονική μας χώρα.Για να δούμε…..

Ο Βλάντ Τσέπες γεννήθηκε τον Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 1431 στην πόλη Σιγκισοάρα της Τρανσυλβανίας. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό τον Μίρτσεα Β΄(Mircea II) (1427-1447) και έναν μικρότερο, τον Ράντου τον Ωραίο (Radu cel Frumos) (1437/1439 – 1475). Ο πατέρας του ήταν ο Βλαντ Β΄ Ντράκουλ, νόθος γιος του Μίρτσεα Α΄ (Mircea cel Mare), και η μητέρα του η πριγκίπισσα Σνεάζνα, κόρη του Αλέξανδρου του Kαλού (Alexandru cel Bun) της Μολδαβίας. Τις πρώτες του γνώσεις τις πήρε από τη μητέρα του και την οικογένειά της, όμως οι πραγματικές του σπουδές ξεκίνησαν το 1436, οπότε και διδάχτηκε την τέχνη του πολέμου και της ειρήνης, που ήταν απαραίτητη για έναν χριστιανό ιππότη. Το 1438 ο πατέρας του συνόδευσε τον Σουλτάνο Μουράτ Β΄ στην εκστρατεία του στην Τρανσυλβανία, όπου προσπάθησε να προστατέψει τον τοπικό πληθυσμό από τις λεηλασίες των επιδρομέων, κάτι που προκάλεσε την καχυποψία του σουλτάνου. Ο τελευταίος τον φυλάκισε για το λόγο αυτό στην Καλλίπολη. Απελευθερώθηκε με αντάλλαγμα την ομηρία των γιων του Βλαντ και Ράντου το 1444, οι οποίοι φυλακίστηκαν για τέσσερα χρόνια στην πόλη Εγκριγκόζ της Ανατολίας. Ο νεαρός Βλαντ, δώδεκα ετών τότε, παρέμεινε στηνΟθωμανική Αυτοκρατορία ως το 1448. Κατά τη διάρκεια της ομηρίας του έμαθε την τουρκική γλώσσα και απέκτησε εξαιρετική στρατιωτική εκπαίδευση.

Κατα πάσα πιθανότητα το γεγονός αυτό επηρέασε τη ψυχική υγεία του Βλαντ. Αναφέρεται ως μια εξαιρετικά ανισόρροπη, με διάφορες περίεργες ιδέες και συνήθειες, προσωπικότητα. Επίσης η φυλάκισή του τον ώθησε να μισήσει τους Οθωμανούς Τούρκους. Σε ηλικία 17 ετών έμαθε για τη δολοφονία του πατέρα και του μεγαλύτερου αδερφού του. Τούρκοι τον απελευθέρωσαν και του επέστρεψαν τον θρόνο της Βλαχίας, τον οποίο είχαν καταλάβει ο Βλάντισλαβ Β΄ και οι Βογιάροι.

Η βασιλεία του Βλαντ Β΄ δε διήρκησε πολύ. Οι Βογιάροι σε συμμαχία με τον Ούγγρο Ιωάννη Ουνιάδη εισέβαλαν στη Βλαχία και εξεδίωξαν τον Βλαντ, παρά την προσπάθεια των Τούρκων να τον υποστηρίξουν. Ο Βλαντ αναγκάστηκε να ζητήσει άσυλο από τους συμμάχους στη Μολδαβία, αλλά μετά από τέσσερα χρόνια, το 1451, ο ηγεμόνας της Μολδαβίας και θείος του Βλάντ δολοφονείται. Ο Βλαντ φεύγει και πάλι, αυτή τη φορά μαζί με τον ξάδελφό του Stefan cel Mare. Ο πρώην εχθρός του Hunyadi, εντυπωσιασμένος για τις γνώσεις του Βλαντ σχετικά με το τρόπο που λειτουργεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, τον προσλαμβάνει ως σύμβουλό του στην Ουγγαρία.

Το 1456, ανεβαίνει στο θρόνο της Βλαχίας με τη βοήθεια της Ουγγαρίας και Βλάχων βογιάρων και σκοτώνει σε μονομαχία το προηγούμενο βασιλιά Βλάντισλαβ Β΄. Κατά την έναρξη της βασιλείας του ο λαός του αριθμουσε περίπου 500 χιλιάδες άτομα, ενώ το κράτος της Βλαχίας βρισκόταν σε κατάσταση μαρασμού ύστερα από χρόνια πολέμου. Ο Βλαντ προώθησε το εμπόριο και ενδυνάμωσε το στρατό. Αγωνίστηκε με τους βογιάρους για τη συγκέντρωση της κρατικής εξουσίας. Όπλισε του ελεύθερους αγρότες και κάτοικους για την καταπολέμηση της εσωτερικής και εξωτερικής απειλής (την απειλή της κατάκτησης των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).

Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ότι η Βλαχία ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1461, ο Βλαντ αρνήθηκε να πληρωσει φόρο υποτελείας στον Οθωμανό σουλτάνο. Στη συνέχεια διέσχισε τον Δούναβη και λεηλάτησε τα εδαφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορία στη σημερινή Βουλγαρία. Ο Μωάμεθ Β΄ συγκέντρωσε ένα στρατό 60.000 στρατιωτών και 30.000 ατάκτων. Ο Βλαντ οργάνωσε ενέδρες και σε μία από αυτές,η «Νύχτα της επίθεσης» (17 Ιούνιου 1462) σκότωσε 15.000 Τούρκους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο Μωάμεθ Β΄ έπεισε τον αδελφό τού Βλαντ, Ράντου, να οδηγήσει τους γενίτσαρουςστην κατάκτηση της Βλαχίας, όπως και έκαναν. Ο Βλαντ φυλακίστηκε στην Ουγγαρία για ψευδείς κατηγορίες για συνεργασία με τους Τούρκους και πέρασε δώδεκα χρόνια στη φυλακή. Κυβέρνησε και πάλι το 1476, αλλά την ίδια χρονιά σκοτώθηκε από τους Βογιάρους.

Έμβλημά του υπήρξε ο δράκος κρεμασμένος από έναν σταυρό. Ο Βλαντ Γ΄ επονομάστηκε Δράκουλας (Draculea), που σημαίνει γιος του Δράκου.

Είναι πολλές οι εκδοχές του θανάτου του και φυσικά πολλοί μύθοι έχουν γραφτεί γύρω από την ιστορία του Βλαντ του Παλουκωτή με τελευταία το βιβλίο του Μπραμ Στόκερ.Στις αρχές του επόμενου μήνα θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους η νέα ταινία με τίτλο “Dracula” και πολλοί λένε ότι αυτήν την φορά η ταινία έχει όντως σχέση με την ζωή του Ανασκολωπιστή.

Οι ρουμάνοι πάντως εκμεταλευόμενοι την όποια φήμη κυκλοφόρησε έχουν εμπορικοποιήσει στο έπακρον την όλη κατάσταση και εκτός από τα σουβενίρ που θα βρεις σε κάθε τουριστικό θέρετρο της χώρας το όνομα Dracula θα το συναντήσεις σε ονόματα ξενοδοχείων, κάμπινγκ,εστιατορίων και φυσικά σε πολλά μενού που περιέχουν παραδοσιακά εδέσματα της Τρανσυλβανίας τα έχουν ονομάσει μενού του Δράκουλα.

Η αλήθεια είναι ότι οι τιμωρίες του ήταν ιδιαίτερα σκληρές και ακόμη για μικρά αδικήματα αλλά έτσι ο Βλαντ ο Τρίτος κατάφερε να εξαλείψει την εγκληματικότητα κατά την διάρκεια των 2 φορών που ήταν κυρίαρχος της Βλαχίας.Μάλιστα λένε ότι ήταν πολύ δίκαιος και ειδικά με τους φτωχούς.

Πολλοί που συζήτησα την ιστορία του Vlad III Tepes τον θεωρούν έναν από τους άξιους προστάτες της περιοχής από τους Οθωμανούς και μιλούν με θαυμασμό γιαυτόν αλλά υπάρχουν σίγουρα άλλοι βασιλιάδες όπως εξάδελφός του ο Στέφανος ο Μέγας που έπαιξαν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας.

Με την ως άνω δημοσίευση η φίλη μου Andra πιστεύει ότι θα κάνω ζημία στο τουριστικό εισόδημα της χώρας αλλά σίγουρα όλες οι άλλες δημοσιεύσεις μου που αφορούν την Ρουμανία θα κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Στο Βουκουρέστι συνάντησα την Andra.Φοιτήτρια της Ιατρικής με την οποία γνωριστήκαμε στο Novi Sad της Σερβίας όταν με την υπόλοιπη ποδηλατική παρέα περάσαμε από εκεί.Εξαιρετική κοπέλα η οποία αποτέλεσε και προσωπικός ξεναγός αυτής της πανέμορφης χώρας,η οποία επέλεγε ποια μέρη έπρεπε να επισκεφτώ ενημερώνοντάς με επίσης για την ιστορία του κάθε τόπου.Κατα την διάρκεια της παραμονής μου στο Βουκουρέστι περπατήσαμε στις πιό ενδιαφέρουσες περιοχές της πόλης και μαζί με τον φίλο της Andrei κάναμε βόλτα και στις μπυραρίες στο κέντρο της πόλης δοκιμάζοντας μερικές πολύ καλές μπύρες.

Την πρώτη μέρα για αρχή επέλεξε να με πάει σε ένα ανοιχτό μουσείο που βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης όπου στην ουσία είναι ένα χωρίο όπου είναι χτισμένα σπίτια όπως ακριβώς όπως ήταν χτισμένα πριν από 100 η 200 χρόνια πριν.Και μάλιστα χωρισμένα ανα περιοχές.

αλλίώς ήταν τα σπίτια στο νότο και αλλίώς στον βορρά.

για παράδειγμα εδώ τα σπίτια ήταν κυριολεκτικά θαμμένα στην γη γιατι είναι από την νότια πλευρά της χώρας όπου είχαν πολλές επιθέσεις από τους οθωμανούς.

εκκλησία χτισμένη αποκλειστικά από ξύλο στην περιοχή Maramures μία περιοχή που ήθελα πολύ να επισκεφτώ αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα.Την επόμενη φορά που θα ξανάρθω θα ξεκινήσω από εκεί.

βόλτα στους πολυσύχναστους πεζόδρομους του κέντρου

στο εστιατόριο που φάγαμε στην μέση της αίθουσας υπάρχει ένα δέντρο!!!

Όλα τα χρόνια που ήταν ο Τσαουσέσκου στην εξουσία η αλήθεια είναι ότι κατέστρεψε πολλά από τα πιό όμορφα κτίρια στο κέντρο και γύρω από αυτό.Πριν τα χρόνια του κουμμουνισμού το Βουκουρέστι θεωρούνταν από τις πιο όμορφες πόλεις στην Ευρώπη.Το μικρό Παρίσι,έτσι το αποκαλούσαν.Είναι πάντως μία πόλη που πριν έρθω να την δω από κοντά δεν περίμενα να είναι τόσο όμορφη.Έκανα πολύ καλά που έκατσα αυτές τις τρεις μέρες στο Βουκουρέστι,έκλεισε έτσι όμορφα και η περιήγησή μου στην Ρουμανία.

Κάντε και εσείς μία βόλτα στο ανοικτό μουσείο κάνοντας κλικ ΕΔΩ και μέτα ΕΔΩ 

Δείτε μερικές φωτογραφίες ακόμη από το Βουκουρέστι και από την Ρουμανία κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Με το ποδήλατο μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα.Δεν είναι απλά ένα μέσο μεταφοράς η ένα μέσο άθλησης.Πρέπει να το κάνουμε όλοι μας τρόπο ζωής και όλοι μας θα βγούμε κερδισμένοι από αυτό.Πείτε το και στους φίλους σας.

Η Μονή Moldoviţa είναι μια Ρουμανική Ορθόδοξη Μονή  οποία χτίστηκε το 1532 από τον Petru Rareş ,ο οποίος ήταν νόθος γιος του Στεφάνου του Μέγα. Ιδρύθηκε ως ένα προστατευτικό φράγμα κατά των μουσουλμάνων Οθωμανών.Ανήκει και αυτό το μοναστήρι σε αυτά της λίστας της UNESCO.

Σε όλες τις αγιογραφίες μέσα και έξω υπάρχει μία συνοχή και μία συνέχεια από διάφορα σημεία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης με πιο γνωστές την εμφάνιση του Αρχαγγέλου στην Παναγία και την αναγγελία προς αυτήν ότι θα γίνει η μητέρα του Χριστού,την τελευταία κρίση των ψυχών,φυσικά διάφορα σημεία από την ζωή,τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού καθώς και άλλες ιστορίες όπως θα δείτε στην επόμενη φωτογραφία όπου είναι ζωγραφισμένη η Άλωση της Πόλης.

και στα τρία ζωγραφισμένα μοναστήρια που επισκέφθηκα στον προναό όπου απαγορευόταν να βγάλεις φωτογραφίες από το εσωτερικό του Ναού ήταν τόσες ζωγραφισμένες αγιογραφίες όσες και οι μέρες του χρόνου και σε κάθε μία ξεχωριστά αναφερόταν στον άγιο που γιόρταζε την συγκεκριμένη μέρα.Στην ουσία ήταν ένα εικονογραφημένο ημερολόγιο το οποίο ξεκινούσε από την οροφή με τον μήνα Σεπτέμβριο λόγω του ότι είναι ο μήνας της γέννησης της Θεοτόκου και τελείωνε στην βάση με τον μήνα Αύγουστο.Εάν το έπαιρνες με την σειρά μπορούσες να καταλάβεις ποιος άγιος γιόρταζε κάθε μέρα και φυσικά δίνονταν έμφαση στις μεγάλες γιορτές του χριστιανισμού.

Και αυτό το μοναστήρι είχε περιβάλλονταν από τείχη με 4 πύργους στις γωνίες και μέσα στα τείχη ήταν οι κοιτώνες και όλοι οι άλλοι βοηθητικοί χώροι για τις καλόγριες.Πάντα λόγω τον καιρικών συνθηκών όλα αυτά τα χρόνια και υπόψιν ότι τα μοναστήρια αυτά ήταν παρατημένα για πολλά χρόνια ζημιές υπέστησαν οι εξωτερικές αγιογραφίες που βρίσκονται στην βόρεια πλευρά του κτίσματος.

Μέσα στον ναό στον χώρο με τους τάφους των ιδρυτών της μονής το ταβάνι ήταν πολύ πιο χαμηλό γιατί πάνω από αυτό βρίσκοταν ένας κρυφός χώρος όπου έκρυβαν τα πολύτιμα αντικείμενα σε περίπτωση επιθέσεων.

Είναι εκπληκτικό πάντως σε όλα αυτά τα μοναστήρια πως διατηρήθηκαν τα χρώματα από τις εξωτερικές αγιογραφίες μετά από τόσα πολλά χρόνια.Λόγω δεύτερης αββαρείας με το υπολογιστάκι μου έμεινα λίγο πίσω στις δημοσιεύσεις και έτσι δεν θα γράψω άλλα για τα υπόλοιπα μοναστήρια.

Δείτε όμως φωτογραφίες από την Ρουμανία κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Συνέχεια έχει η πρωτεύουσα της χώρας το Βουκουρέστι που είναι και ο τελευταίος σταθμός πριν μπω στην Βουλγαρία…

Το μοναστήρι χτίστηκε το 1585 από τους αδερφούς Movilă,
(Ieremia,Gheorghe και Simion).Η αρχιτεκτονική του παρουσιάζει βυζαντινά καθώς και γοτθικά στοιχεία και φυσικά δεν απέχει πολύ από την αρχιτεκτονική των άλλων ζωγραφισμένων μοναστηριών της περιοχής.

Οι εσωτερικοί αλλά και οι εξωτερικοί τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι με τεράστιας καλλιτεχνικής σημασίας αγιογραφίες οι οποίες παρουσιάζουν ιστορίες από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.Με αγιογραφίες οι οποίες χρονολογούνται περίπου στο 1600 ορίζουν το μοναστήρι ένα από τα τελευταία που χρησιμοποιήθηκε η παραδοσιακή Μολδαβική τεχνική ζωγραφίζοντας τους εξωτερικούς τοίχους.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσαν οι αγιογραφίες στην βάση του εξωτερικού τοίχου όπου παρουσιάζουν τους δώδεκα Αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους!

Στα μοναστήρια αυτά επειδή τα έξοδα συντήρησης είναι τεράστια πληρώνεις μία τυπική είσοδο της τάξης των 3 ευρώ και επιπλέον άλλα 2 ευρώ για να τραβήξεις φωτογραφίες.Απαγορεύονται οι φωτογραφίες στο εσωτερικό των ναών και φυσικά απαγορεύεται να φωτογραφίζεις τις καλόγριες,απόλυτα λογικό.

πολλές φορές τα μοναστήρια αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως κατοικία των εκάστοτε βασιλιάδων της περιοχής και δεν ήταν λίγες οι φορές που έπαιξαν τον ρόλο του στρατιωτικού φυλακίου.Γιαυτό και η ύπαρξη των πύργων στις γωνίες από τα πέτρινα τείχη.

δείτε περισσότερες φωτογραφίες από όλα τα μοναστήρια που πήγα κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Κάντε και μία βόλτα στον περίβολο κάνοντας κλικ ΕΔΩ 

ελπίζω να απολαύσατε την ανάγνωση της δημοσίευσης και σας ευχαριστώ που το κάνατε.

Συνέχεια έχει το μοναστήρι της Moldovita

Όσοι βρίσκεστε ήδη η έχετε σκοπό να πάτε στην Αθήνα αυτό το σαββατοκύριακο μην παραλείψετε την επίσκεψη στο Γκάζι στο Athens Bike Festival 2014 

Ένα από τα πολύ ωραία περάσματα είναι το πέρασμα Lacu Rosu(κόκκινη λίμνη).Είναι βέβαια δύσκολο αλλά ο ομορφιά του τοπίου σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις.

Κάπου προς το τέλος της κατάβασης παραλίγο να χάσω το μπροστινό φρένο.Έσπασε ένα εξάρτημα το οποίο νομίζω ότι λέγεται πίπα φρένου και όπως γίνεται συνήθως,χαλάει αυτό που δεν έχεις μαζί σου ανταλλακτικό.Με πατέντα το έφτιαξα να δουλεύει αλλά πρέπει να το αλλάξω σε μία από τις επόμενες πόλεις.Έφτασα στην πόλη Suceava αργά το απόγευμα.Μία πόλη με πληθυσμό πάνω από εκατό χιλιάδες κατοίκους.Ετοίμασα τον εξοπλισμό μου.φόρτισα τις μπαταρίες και όλα ήταν έτοιμα για την αυριανή βόλτα στα Μοναστήρια της Bucovina. Η βόλτα ξεκίνησε με την επίσκεψη στην σπηλιά του ερημίτη Daniil(1400-1488)ο οποίος ήταν προσωπικός σύμβουλος του Στεφάνου του Μέγα(1457-1504),του Πρίγκηπα της τότε Μολδαβίας ο οποίος ανακυρήχθηκε μέγας προστάτης τού χριστιανισμού κερδίζοντας 44 από τις 48 μάχες που έδωσε εναντίον γειτόνων εισβολέων και κυρίως των Οθωμανών.

Ο ερημίτης Daniil παρά το ότι είχε την εύνοια του βασιλιά και ήταν σύμβουλός του σε όλη την θητεία του,δεν έφυγε ποτέ από την συγκεκριμένη σπηλιά παρά μόνο λίγο πριν πεθάνει και ταφεί στο μοναστήρι τουτουoronetττγγγγ

Ο Στέφανος ο Μέγας για κάθε μάχη που κέρδισε έχτισε και ένα μοναστήρι.Το πρώτο μοναστήρι που έχτισε ήταν αυτό της Putna το οποίο ήταν και το πρώτο που επισκέφθηκα.

To μοναστήρι χτίστηκε το 1466 μετά από μια σημαντική νίκη του Στεφάνου του Μέγα και ο λόγος που το έχτισε ήταν για να ευχαριστήσει τον Θεό.Μετά από τρία χρόνια εργασιών το μοναστήρι ήταν έτοιμο και το αφιέρωσε στην Παναγία .

Ο ναός χωρίζεται σε τρία σημεία.Στον προθάλαμο,στην αίθουσα με τους τάφους και στον κυρίως ναό με το Ιερό(το οποίο Ιερό στην ρουμάνικη γλώσσα ονομάζεται εξωκλήσι,χρησιμοποιούν την ελληνική λέξη!)

Το μοναστήρι της Putna είναι το μόνο που δεν πληρώνεις είσοδο και μπορείς να τραβήξεις φωτογραφίες και μέσα στον ναό.Θεωρείται από τα σημαντικότερα μνημεία της Ρουμανίας όχι μόνο από θρησκευτικής άποψης αλλά και από θέμα αρχιτεκτονικής και κουλτούρας.

Για πολύ καιρό πίστευαν ότι το μοναστήρι σχεδιάστηκε από έναν Έλληνα αρχιτέκτονα,τον Θεόδωρο αλλά πρόσφατα αυτό αποδείχθηκε λάθος.

Στην παραπάνω αγιογραφία απεικονίζεται η οικογένεια του Στεφάνου του Μέγα να χαρίζει την μονή στον Χριστό μέσω της Παρθένου Μαρίας και στις άλλες πάνω και κάτω είναι ο τάφος του καθώς και ο τάφος των συζυγών του.

Ένας από τους θρύλους του μοναστηριού λέει ότι την πέτρα για να χτιστεί το τείχος γύρω από το μοναστήρι την κουβάλησε μία μοναχή μέσα σε 11 χρόνια η οποία θέλησε έτσι να εξιλεωθεί από τις αμαρτίες της φήμη η οποία δεν έχει εξακριβωθεί

Μετά την Putna πήγα στο χωριό Marginea που είναι παγκοσμίως γνωστό για τα εργαστήρια αγγειοπλαστικής.Αυτό που τα κάνει να διαφέρουν από τα υπόλοιπα είναι ότι σε αυτά χρησιμοποιούν μια τεχνική και τα δημιουργήματα τα τους έχουν όλα μαύρο χρώμα χωρίς όμως να τα έχουν βάψει.Κάνουν τον πηλό μαύρο και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.

Αφού τα πλάσουν τα αφήνουν στον ήλιο για πάνω από δέκα μέρες και μετά με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο τα καπνίζουν και γίνονται μαύρα.

αγόρασα και τα σουβενίρ (να δω πως θα τα κουβαλήσω όλα αυτά με το ποδήλατο χωρίς να σπάσουν).

Δείτε ένα βίντεο με το πως δουλεύουν τον πηλό στον τροχό κάνοντας κλικ ΕΔΩ 

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Θα ακολουθήσουν δημοσιεύσεις από τις επισκέψεις στα Ζωγραφισμένα μοναστήρια της περιοχής τα οποία είναι μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς στη  λίστα της UNESCO.

Με το άφησα πίσω την πόλη του Brasov και μιας και κάθισα και “ξεκουράστηκα” το πήρα ζεστά το θέμα και το έδωσα ντουμάνι(μου αρέσει πολύ αυτήν η έκφραση που άκουσα πρώτη φορά από πρώην συνάδελφο) κάνοντας πάνω από 110 χιλιόμετρα φτάνοντας στην πόλη Miercurea Ciuc κουρασμένος και με καθόλου όρεξη να κάνω οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα ζεστό μπάνιο,φαγητό και να λιποθυμήσω στο κρεβάτι που με περίμενε στην πανσιόν.Δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά κάθε μέρα έχω να αντιμετωπίσω τον μετωπικό άνεμο ο οποίος δυσκολεύει αρκετά την κατάσταση καθώς η διαδρομή είναι συνήθως ανηφορική.Όσο συνεχίζω να διασχίζω τα Καρπάθια κινούμαι καθημερινά σε υψόμετρο από 600-1000 μέτρων και η αλήθεια είναι ότι λόγω του ότι υπάρχουν χωριά κάθε σχεδόν 10 χιλιόμετρα η διαδρομή είναι γεμάτη εικόνες καθημερινότητας που με συναρπάζουν.

Όσο αρχίζει και αλλάζει  ο καιρός και γίνεται πιο κρύος στα ψηλά αλλάζουν όλα δείχνουν να αλλάζουν πιο γρήγορα.

 Αρχίζω και πλησιάζω στην περιοχή Μολντόβα της Ρουμανίας,την αυθεντική Ρουμανία όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι.Πλησιάζω στα παγκοσμίου φήμης ζωγραφισμένα μοναστήρια-Φυλάκια και μετά θα αρχίσει η κάθοδος και επιστροφή προς τα πάτρια εδάφη.

Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική και ελπίζω να κρατήσει λίγο και ο καιρός.

Δείτε αναλυτικά τα στοιχεία της διαδρομής ΕΔΩ και ΕΔΩ

Περισσότερες φωτογραφίες περιμένουν να τις δείτε κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Χρησιμοποιήστε το ποδήλατο σας όσο πιο συχνά μπορείτε!