Το Brasov είναι ίσως η ομορφότερη πόλη της Ρουμανίας με τεράστια προσέλευση τουριστών όλο τον χρόνο.Αδελφή πόλη της πόλης των Τρικάλων με πληθυσμό περίπου διακόσιες πενήντα χιλιάδες κατοίκους.

Άποψη της πόλης από ψηλά

Η μικρή τότε πόλη μεταμορφώθηκε σε οχυρό το 1211 από τους Τεύτονες Ιππότες για να προστατευθεί από το βασίλειο της Ουγγαρίας.Έκτοτε άνηκε κυρίως σε γερμανικές και ουγγρικές φυλές με παράδειγμα το 1850 κατοικούνταν από 40% Γερμανούς,40% Ρουμάνους και 15% Ούγγρους.Ενώ το 1911 40% ήταν Ούγγροι 30% Γερμανοί και  30% Ρουμάνοι.Μετά τον πόλεμο η κατάσταση άλλαξε γιατί  η ουγγρική ως τότε Τρανσυλβανία προσαρτήθηκε στην Ρουμανία.

Στο Brasov έτυχα σε δύο καλά πανηγύρια.Romanian Music Awards και Oktoberfest Brasov 2014.Στο πρώτο δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε προφανώς λόγω της Ρουμάνικης ποπ μουσικής αλλά στο δεύτερο δεν μπορώ να πω..το απήλαυσα δεόντως.

Ίσως θα έπρεπε να περπατήσω στην πόλη λίγο περισσότερο αλλά τελικά δεν είμαι εγώ για φασαρία και μεγάλες πόλεις.Περίμενα πως και πως την στιγμή να ορμήξω πάλι στα βουνά και δω πως είναι η ζωή στην Ρουμάνικη ύπαιθρο.

θα επισκεπτόμουν άνετα ξανά την πόλη αλλά χειμώνα γιατί πάντα το κρύο και η μουντάδα δίνουν μία άλλη ξεχωριστή νότα σε πόλεις μεσαιωνικού χαρακτήρα.

Δεν ήταν καθόλου άσχημη η απόφασή μου που αποφάσισα να αφιερώσω περισσότερο χρόνο από όλες τις άλλες χώρες στην Σλοβενία και στην Ρουμανία.Δεν θα σας πω ακόμα το γιατί ο απολογισμός στο τέλος θα δείξει που ήταν καλύτερα και από που.Ακόμα ανεβαίνω προς τα βόρεια και υπάρχουν πολλά να δω(αρκεί να προλάβω πριν πιάσουν τα κρύα).

Δείτε μερικές φωτογραφίες ακόμη εδώ και τις υπόλοιπες θα τις δείτε στο link που θα σας πάει κατευθείαν στο δεύτερο άλμπουμ της Ρουμανίας στον λογαριασμό μου στο flickr κάνοντας κλικ πιο κάτω.

Σας ευχαριστώ πολύ που αφιερώσατε λίγο από τον χρόνο σας διαβάζοντας ότι δημοσιεύω στο blog μου.

Δείτε μερικές φωτογραφίες ακόμη από την συνέχεια του ταξιδιού μου κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Το ποδήλατο μην το αφήνετε μέσα αν ο καιρός δεν είναι καλός.

“Δεν υπάρχει άσχημος καιρός,υπάρχει άσχημος εξοπλισμός”

Καλή συνέχεια ότι και αν κάνετε

Άμεση ανταπόκριση από το Oktoberfest  Brasov 2014.

Δείτε και ένα βίντεο από μία μπάντα οι οποίες αλλάζουν ανά μία ώρα.

βίντεο 

To be continued…………

Μέρος Δεύτερο  

Το Oktoberfest στο Brasov είναι μια καλή απομίμηση της πασίγνωστης γερμανικής γιορτής μπύρας.Εκτός από κάποια λουκάνικα όλα τα φαγητά και οι μπύρες είναι ντόπια πράγμα το οποίο προσδίδει  πιο τοπικό παραδοσιακό χαρακτήρα στην 11ήμερη αυτήν γιορτή.

Το Oktoberfest πραγματοποιείται στην πόλη τα τελευταία 15 χρόνια με τεράστια συμμετοχή από τους ντόπιους,ξένους αλλά και ανυποψίαστους ταξιδιώτες σαν και μένα που έπεσα πάνω στον χώρο ψάχνοντας ένα κατάλυμα να ξεκουραστώ.Αισθάνομαι τυχερός που ήρθα στο Brasov την συγκεκριμένη περίοδο του φεστιβάλ γιατί η χτεσινή μέρα πρόσθεσε μία ξεχωριστή νότα στο ποδηλατικό μου ταξίδι.Στον σκεπαστό χώρο εκτός από την εξέδρα όπου η εκάστοτε μπάντα έκανε το κομμάτι της υπήρχαν δεκάδες σημεία όπου μπορούσες να προμηθευτείς βαρελίσια μπύρα και παραδοσιακό φαγητό με βάση σχεδόν  πάντα το χοιρινό κρέας.

Έξω και γύρω από τον σκεπαστό χώρο υπήρχαν κιόσκια και καντίνες με φαγητό και κάνουλες με βαρελίσια μπύρα καθώς και περίπτερα με σουβενίρ και διάφορα είδη λαικής τέχνης και αντικείμενα που έχουν να κάνουν με την μπυροποσία.

Στην άνω φωτογραφία διακρίνετε σούβλες που ψήνουν…ψωμί!:

Καζάνια και σούβλες υπήρχαν παντού με μόνο από την μυρωδιά ήθελες να δοκιμάσεις τα πάντα.Απλά αδύνατον.

Το γλέντι κορυφώθηκε με την συναυλία μιας μπάντας από την γερμανία ο οποία τραγούδησε από διάφορες μπυρογερμανικές μπαλάντες μέχρι και διασκευές Άκε Ντέκε η αλλιώς AC/DC.Η συναυλία διακόπτονταν συχνά λόγω διαφόρων δρώμενων όπως διαγωνισμό Τυρολέζικων αλαλαγμών,διαγωνισμό ρεψίματος και άλλων παρόμοιων δοκιμασιών που απαιτούσαν την κατανάλωση ζύθου.

Άξιο αναφοράς είναι και το δρώμενο όπου συμμετείχαν εκατοντάδες εθελοντές οι οποίοι σχημάτισαν ανθρώπινη αλυσίδα από την κεντρική πλατεία της πόλης μέχρι την εξέδρα της συναυλίας(απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων)μεταφέροντας χέρι χέρι ποτήρια του ενός λίτρου γεμάτα με αν μη τι  άλλο παρά …μπύρα.   Δεν θα σας πω άλλα για το φεστιβάλ αλλά θα πάρετε μία εικόνα από το παρακάτω βίντεο το οποίο διαδραματίζεται λίγο πριν το τέλος της συναυλίας.

Video

δείτε όλες τις φωτογραφίες από το Oktoberfest  ΕΔΩ  

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Η διαδρομή στην αρχή φάνηκε να είναι βαρετή αλλά μετά τα πρώτα 15 χιλιόμετρα που άφησα τον κεντρικό δρόμο και άρχισα να ανεβαίνω πιο ψηλά μέσα στο δάσος η κατάσταση άλλαξε εντελώς.Περισσότερο απόλαυσα την κατάβαση μέχρι το Rasnov και μετά πήρα το δρόμο για το περιβόητο κάστρο του Bran.

Το κάστρο του Bran χτίστηκε από Τεύτονες Ιππότες“Ordo domus Mariae Sanctae Theutonicorum Hierosolimitanorum” το 1211 οι οποίοι το άφησαν δεκαπέντε χρόνια μετά.

Η στολή που φορούσαν οι προαναφερόμενοι ιππότες.

Το 1388 ολοκληρώθηκαν μερικές επεκτάσεις και το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για την συλλογή φόρων(3% της παραγωγής) από τους κατοίκους της περιοχής.Τον Λόρδο του κάστρου τον επέλεγε ο βασιλιάς της Τρανσυλβανίας μεταξύ των Σαξώνων ευγενών της περιοχής.

όπλα της εποχής εκείνης παρουσιάζονται σε δωμάτιο του κάστρου

Το 1441 επιτέθηκαν στο κάστρο οι Τούρκοι αλλά υπέστησαν μεγάλη ήττα από τον John Hunyadi (Iancu de Hunedoara) Πρίγκηπα της Τρανσυλβανίας(του οποίου το κάστρο επισκέφτηκα προ ημερών στην Hunedoara) και εδραίωσε την εμπιστοσύνη του με τους Σάξωνες οι οποίοι με την σειρά τους φύλαγαν τα σύνορα της χώρας του από επιθέσεις διαφόρων εχθρών.

Ο Βλαντ ο 3ος ο Παλουκωτής(Vlad Tepes) κατα την διάρκεια της πρώτης ηγεμονίας (1436-1442) του στην Βλαχία συμμάχησε με το Bran και το Brasov για να έχει και αυτός βοήθεια απέναντι σε επιθέσεις των Τούρκων προς την περιοχή του.Κατά την δεύτερη ηγεμονία του (1456-1462)όμως λόγω σύγκρουσης συμφερόντων  επιτέθηκε στο κάστρο σκοτώνοντας πολλούς από τους Σάξονες οι οποίοι υποστήριζαν τον πολιτικό του αντίπαλο στην Βλαχία.Η τιμωρίες του ήσαν εξαιρετικά βίαιες και από τότε απέκτησε την φήμη του αδίστακτου ηγεμόνα.Αυτήν ήταν η επαφή που είχε ο Δράκουλας με το κάστρο του Bran και δεν ήταν κατοικία του όπως αναφέρουν οι ντόπιοι οι   οποίοι ονόμασαν το κάστρο “Το σπίτι του Δράκουλα” για καθαρά εμπορικούς σκοπούς.

Με την πάροδο των ετών το κάστρο υπέστη ζημιές και ανακαινίστηκε αρκετές φορές μέχρι που ανακαινίστηκε πλήρως από την Βασίλισσα της Ρουμανίας Μαρία.Έκτοτε έγινε η αγαπημένη κατοικία της Βασιλικής οικογένειας.

Το 1948 η βασιλική οικογένεια εκδιώχθηκε από την χώρα από το κουμουνιστικό καθεστώς και από το 1956 λειτουργεί σαν μουσείο.

Η αλήθεια είναι ότι η επίσκεψη στο κάστρο του Bran δεν κάλυψε τις προσδοκίες μου σε σχέση με την φήμη του.Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες από το κάστρο που θα απολαύσετε παρακάτω στο σχετικό link.

η θέα από έναν από τους πύργους του κάστρου.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Ρουμανία κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Περιηγηθείτε στο κάστρο κάνοντας κλικ στα παρακάτω Βίντεο…

Brad Castle 1          Brad Castle  2         Brad Castle 3         Brad Castle 4

Δείτε αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Ακολουθεί η επίσκεψη στην πόλη Brasov

Ποδηλατήστε για το προσωπικό σας καλό,για το καλό των συνανθρώπων μας και φυσικά το καλό του πλανήτη μας!

Εφόσον έκανα το κομμάτι μου στις παρυφές των Καρπαθίων  ήρθε η ώρα να δω από κοντά μερικά από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της χώρας,έτσι για επιδόρπιο βρε παιδί μου.Ρούπωσα στην βουνοκορφή.Δες και λίγο ένα παλάτι της προκοπής,ένα αξιοθαύμαστο μοναστήρι έστω.Μετά από σχεδόν ολοήμερη μετακίνηση από την Curtea de Arges(είναι ψαρωτικό όνομα για πόλη δεν μπορείς να πεις)έφτασα στην Sinaia.Το 1695 ο Μιχαήλ ο Καντακουζηνός μόλις επέστρεψε από τους Άγιους Τόπους έχτισε ένα μοναστήρι όπως είχε υποσχεθεί στην Παναγία.Το μοναστήρι πήρε το όνομά του από την περιοχή του Σινά.

Ο βασιλιάς Κάρολος ο πρώτος βασιλιάς της Ρουμανίας ερωτεύτηκε το μέρος και έχτισε πολύ κοντά στο μοναστήρι τον 19ο αιώνα τα θερινά ανάκτορα.

Λόγω της ομορφιάς της περιοχής γύρω από το μοναστήρι  και το κάστρο αναπτύχθηκε  μία πόλη η οποία σήμερα φιλοξενεί 12.500 κατοίκους και αποτελεί βασικό σημείο έλξης τουριστών με την ετήσια επισκεψιμότητα να αγγίζει τις πεντακόσιες χιλιάδες τουρίστες τον χρόνο!

Περιμένοντας στην ουρά για την αγορά εισιτηρίου εισόδου.

Τρεις χιλιάδες διακόσια τετραγωνικά μέτρα έκτασης όπου φιλοξενούνται αγάλματα.πίνακες,έπιπλα,όπλα και πανοπλίες,χρυσός ασήμι,ελεφαντόδοντο,περσικά χαλιά,ταπετσαρίες και ειδικά η συλλογή των όπλων και οι πανοπλίες αριθμούν πάνω από 4.000 κομμάτια και χωρίζονται μεταξύ Ανατολής και Δύσης.Την συλλογή ξεκίνησε ο πατέρας του βασιλιά Καρόλου και την συνέχισε ο Κάρολος έχοντας όπλα στην κατοχή του ακόμα και 700 ετών!

Οι ασιατικές κουβέρτες προέρχονται από πολλές πηγές αναφορικά μερικές όπως Μπουχάρα , Μοσούλη , Ισπάρτα , Saruk, και Σμύρνη.Η πορσελάνη είναι των Σεβρών και το δέρμα είναι από την Κόρδοβα . Ίσως η πιο φημισμένη συλλογή σε αντικείμενα τα οποία είναι ζωγραφισμένα στο χέρι βιτρό vitralios, τα οποία είναι ως επί το πλείστον Ελβετικά.

Όλα αυτά είναι τέλεια τοποθετημένα με την παραμικρή λεπτομέρεια σε εκατόν εβδομήντα δωμάτια.

Αρκετά βοηθητικά κτίρια χτίστηκαν ταυτόχρονα με το κάστρο όπως ο θάλαμος των φρουρών, το κτίριο των οικονομικών,το  κυνηγετικό φουαγιέ, οι βασιλικοί στάβλοι, και όλα αυτά δούλευαν με μια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Με αποτέλεσμα το Κάστρο Peleş να γίνει το πρώτο κάστρο στον κόσμο το οποίο λειτουργεί αποκλειστικά με τοπικά παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από το 1883!Το κάστρο διέθετε ασανσέρ 2 ατόμων το οποίο λειτουργεί από το 1900 μέχρι σήμερα.Διέθετε ηλεκτρικές σκούπες και η οροφή της κεντρικής σάλας είναι ανοιγόμενη με ηλεκτρικό μηχανισμό που λειτουργεί ακόμα.

Όταν χτίστηκε το κάστρο ήταν αναμφισβήτητα το πιο μοντέρνο και σύγχρονο κάστρο της εποχής.

Όπως καταλάβατε η χλιδή κυριαρχεί παντού.

δείτε μερικές φωτογραφίες ακόμη και μετά θα κινήσουν τα βίντεα..

Για αρχή δείτε ένα κλεμμένο αλλά πολύ ωραίο βίντεο για την ιστορία του τόπου το οποίο φτιάχτηκε από τον Γιάννη Γιαννακόπουλο κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Στο παραπάνω βίντεο θα δείτε και εικόνες από το επόμενο κάστρο που θα επισκεφθώ.Ακολουθούν 8 από τα 48!!! βίντεο που τράβηξα σήμερα.Είναι πολύ δύσκολο να βάλω πολλά διότι το καθένα θέλει ξεχωριστή επεξεργασία και μετά ανέβασμα στο κανάλι μου στο You Tube.Κατάσταση η οποία απαιτεί πολύ χρόνο και θα χρειαστώ μέρες για να τα ανεβάσω όλα.

Δείτε λοιπόν μερικά βίντεο από την επίσκεψή μου στο κάστρο του Peles στην Sinaia κάνοντας waving and click παρακάτω:

Video 1            Video 2            Video 3              Video 4

Video 5             Video 6            Video 7              Sinaia Monastery

Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε λιγάκι από τον χρόνο σας διαβάζοντας όλα αυτά που έγραψα στο blog μου.

Δείτε περισσότερες και ίσως μερικές καλύτερες φωτογραφίες από την συνέχεια της ταξιδιωτικής μου περιήγησης στην Ρουμανία κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Είναι τόσο ωραία τελικά η επιλογή που έκανα πριν από μερικά χρόνια να το “ρίξω” στο ποδήλατο.

Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου όλους εσάς που αφιερώνετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο γράφοντας ή διαβάζοντας ότι αφορά τις ταξιδιωτικές ποδηλατικές μου περιπέτειες στα Βαλκάνια.

Μετά από διήμερη ξεκούραση στο σαλέ δίπλα στην λίμνη Balea στα 2100 μέτρα υψόμετρο περίπου συνέχεια είχε φυσικά η κατάβαση.Ο επόμενος σταθμός ήταν η πόλη Curtea de Arges που απείχε λίγο παραπάνω από 80 χιλιόμετρα.Έπρεπε πρώτα να περάσω το τούνελ και αμέσως μετά ακολουθούσε κατάβαση 25 χιλιομέτρων.Στην αρχή το τοπίο ήταν αλπικό και στην συνέχεια μπήκα σε δάσος.

Όσο κατηφόριζα σε αλπικό τοπίο άντεχα οριακά το κρύο.Το έπαιξα παλικάρι και ξεκίνησα με κοντομάνικο.Έκανα μία στάση και έβαλα το αντιανεμικό γιλέκο και παρόλο που η θερμοκρασία ήταν περίπου 10 βαθμούς Κελσίου δεν είχα πρόβλημα.Μόλις όμως μπήκα στο δάσος και σταμάτησε να με βλέπει ο ήλιος,ξεπάγιασα στα πρώτα κιόλας μέτρα σκιάς.Ξανά στάση για να φορέσω την επένδυση με τα μακριά μανίκια και η κατάσταση βελτιώθηκε αρκετά.Περίπου στα 1200 μέτρα υψόμετρο συνεχίζοντας το κατέβασμα στο δάσος συνάντησα την άκρη της τεχνητής λίμνης Vidraru.

Από εκεί και μετά πήγαινα παράλληλα με την λίμνη αλλά όχι πλέον κατηφορικά.Ανεβοκατέβαινα συνεχώς σε υψόμετρο 950-1100 μέτρα πάνω από 20 χιλιόμετρα μέχρι που έφτασα στο φράγμα.

Αγνοώ οποιαδήποτε στοιχεία για το καλλιτέχνημα που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου δίπλα ακριβώς στο φράγμα.

Στο τελευταίο βουνό στο βάθος βρίσκεται η αφετηρία της σημερινής διαδρομής.

Δέκα χιλιόμετρα παρακάτω βρίσκεται το κάστρο του Poienari

Αυτό στη ουσία είναι το πραγματικό κάστρο που έχτισε ο Vlad  III Tepes τον 15ο αιώνα και το χρησιμοποίησε για φυλάκιο άμυνας από τις επιθέσεις των τούρκων καθώς και για κατοικία του για ένα διάστημα.Ο μόνος τρόπος πρόσβασης στο συγκεκριμένο οίκημα είναι να ανέβεις 1500 σκαλιά περίπου μέχρι την πύλη του.Περνώντας από μερικά χωριά ακόμη πλησίασα στον προορισμό της ημέρας,την πόλη Curtea de Arges.

Η πόλη είναι από τις παλαιότερες της χώρας και ήταν η πρωτεύουσα της Βλαχίας.Πληθυσμός; λίγο παραπάνω από είκοσι εφτά χιλιάδες.Στο πέρασμα των αιώνων η πόλη αποτέλεσε σημαντικό σημείο εμπορίου της περιοχής και στόχος πολλών επιθέσεων από διάφορους λαούς.

Κοντά στο κέντρο της πόλης είναι χτισμένο από το 1520 ο καθεδρικός ναός της πόλης.

Σήμερα η αφεντιά μου ενεπλάκην σε μίνι τροχαίο ατύχημα.Ενώ ήμουν κανονικά στην άκρη της δεξιάς πλευράς του δρόμου και κατευθυνόμουν στην έξοδο ενός χωριού που δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομα του,το βλέμμα μου παρακολουθούσε ένα κοριτσάκι πάνω σε ποδήλατο που κατέβαινε σαν μανιασμένο από ένα λοφάκι προς τον κεντρικό δρόμο όπου βρισκόμουν.Καλά πως πάει αυτό έτσι,είπα μέσα μου,θα το μάσει κανένας σβάρνα!Κλάσματα του δευτερολέπτου αφότου ολοκλήρωσα την σκέψη μου το κοριτσάκι βγαίνει με φόρα στον δρόμο και στρίβει αριστερά προς το μέρος μου.Πλακώνομαι στα φρένα και σταματάω το ποδήλατο μου περιμένοντας να δω προς τα που θα πάει.Με βλέπει σταματημένο και τα έχασε,μην μπορώντας να αντιδράσει καρφώνεται ανάμεσα στην μπροστινή μου ρόδα και την εμπρός δεξιά βαλίτσα.Παθαίνω ένα σοκ στην αρχή αλλά μόλις το κοριτσάκι με κοίταξε με ένα πλατύ χαμόγελο λέγοντας μου okay okay ξεφράκαρε το ποδηλατάκι της και συνέχισε σαν να μην συνέβη τίποτα αφήνοντας με σαστισμένο για μερικά δευτερόλεπτα στην άκρη του δρόμου.Ενώ στην απέναντι μεριά του δρόμου στέκονταν δυο γιαγιάδες οι οποίες μάλωναν από μακριά την κοπελίτσα.Μου ξαναήρθε η εικόνα στο μυαλό μου με το “λειψό” πλατύ χαμόγελο του κοριτσιού και άρχισα να γελάω.Λειψό γιατί της έλειπαν δύο δόντια από μπροστά προφανώς από προηγούμενο ατύχημα που είχε με το ποδήλατο.

Φωτογραφία του ποδηλάτου μου λίγη ώρα πριν το τροχαίο!

Σας ευχαριστώ πολύ που το διαβάσατε.

Πέντε βιντεάκια έχω έτοιμα από την σημερινή κατάβαση τα οποία μπορείτε να τα δείτε κλικάρωντας παρακάτω

          Tranfagarasan’s desent 1            Tranfagarasan’s desent 2

          Tranfagarasan’s desent 3             Tranfagarasan’s desent 4

                                            Tranfagarasan’s desent 5

Δείτε αναλυτικά στοιχεία από την διαδρομή κάνοντας waving και πιέζοντας με τον δείκτη του χεριού σας το αριστερό πλήκτρο από το ποντίκι σας ΕΔΩ

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την ποδηλατική μου περιήγηση στις πόλεις και στα ορμάνια της Ρουμανίας κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Κάντε ποδήλατο αλλά πάντα προσεκτικά τηρώντας πιστά τον Κ.Ο.Κ.

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί και πιο όμορφοι δρόμοι ανά την υφήλιο που μπορούν να σου προσφέρουν συναισθήματα σαν αυτά που ένιωσα σήμερα.Το έβαλα σκοπό από την αρχή του ταξιδιού ότι θα κάνω την προσπάθεια να απολαύσω αυτήν την εκλεκτή οδηγική εμπειρία και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το εαυτό μου που τα κατάφερα.

Ο Δρόμος Transfagarasan κατασκευάστηκε την περίοδο 1970-1974.Ο Τσαουσέσκου ήθελε να υπάρχει ένα πέρασμα στα βουνά σε περίπτωση πολέμου να μπορεί να μετακινήσει στρατεύματα από τον νότο στα βόρεια της χώρας.Έχει 90 χιλιόμετρα μήκος και περνάει ανάμεσα από τις δύο ψηλότερες κορυφές των Καρπαθίων Moldoveanu και Negoiu.Ο δρόμος αυτός ενώνει την περιοχή της Τρανσυλβανίας με την Βλαχία.
Έξι χιλιάδες τόνοι δυναμίτη χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του δρόμου.

Στην κατασκευή του δούλεψαν κυρίως στρατιώτες.Οι επίσημες πηγές αναφέρουν ότι 40 ανθρώπινες ζωές χάθηκαν άλλα ο αριθμός αμφισβητείται γιατί λόγω της κουμουνιστικής προπαγάνδας “η μέγιστη φροντίδα για τον άνθρωπο” δεν ήθελαν να παραδεχτούν τον χαμό περισσοτέρων ανδρών.Κάποιοι όμως που δούλεψαν στην κατασκευή του ισχυρίζονται ότι οι θάνατοι ήταν εκατοντάδες.Δικαιολογούν τον ισχυρισμό τους αναφέροντας ότι δούλευαν καθόλη την διάρκεια του χρόνου σε αλπικό κλίμα στα 2000 υψόμετρο,κυρίως νεαροί στρατιώτες με μηδαμινή εκπαίδευση σε τεχνικές που απαιτούσαν εκρήξεις με δυναμίτη. 

Στο ψηλότερο σημείο λόγω της μεγάλης ποσότητας χιονιού που κρατούσε μέχρι και τον Ιούνιο κατασκεύασαν το μεγαλύτερο τούνελ της χώρας μήκους 884 μέτρων.Ο δρόμος εγκαινιάστηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1974 αλλά οι διαδικασία ασφαλτόστρωσης κράτησε μέχρι το 1980.

Το πέρασμα του Transfagarasan είναι ταυτόχρονα ατραξιόν αλλά και μεγάλη πρόκληση για περιπατητές,ποδηλάτες και μοτοσυκλετιστές λόγω της ιδιαιτερότητας του τοπίου.Το πέρασμα είναι μέρος της διαδρομής του ετήσιου ποδηλατικού αγώνα Ο Γύρος της Ρουμανίας(Τurul Romaniei).O βαθμός δυσκολίας της ανάβασης πλησιάζει τον βαθμό δυσκολίας των πιο δύσκολων περασμάτων του Γύρου της Γαλλίας.

Η ανάβαση για μένα διήρκησε περίπου εφτά ώρες και όπως συνέβη και στο πέρασμα Vrsic είδα πολλούς ποδηλάτες να κάθονται εξουθενωμένοι στην άκρη του δρόμου η να σπρώχνουν τα ελαφριά αγωνιστικα ποδήλατά τους στα πέταλα του δρόμου.Είναι χαρακτηριστικό το ότι το ρολόι μου που μετράει καρδιακούς παλμούς,καμμένες θερμίδες κτλ στο τέλος μου έβγαλε ένδειξη ότι χρειάζομαι 120 ώρες αποκατάσταση λόγω ότι ποδηλατούσα πάνω από 2,5 ώρες στο μάξιμουμ της απόδοσης μου.

Ο καιρός ήταν πολύ καλός και στάθηκα τυχερός γιατί στα τελευταία 5 χιλιόμετρα έπεσε ομίχλη και μισή ώρα αφότου τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο άρχισε να βρέχει πολύ δυνατά.

Το μοναδικό δωμάτιο που βρήκα διαθέσιμο(έκανα κράτηση 2 μέρες πριν) στα 5 σαλέ που υπάρχουν εδώ είναι στο σαλέ δίπλα στην λίμνη με απίστευτη θέα στις κορυφές.

Η ανάβαση στο Transfagarasan είναι η καλύτερη ποδηλατική εμπειρία που έχω ζήσει!

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Δείτε βίντεο από την ανάβαση κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Δείτε τα αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Δείτε όλες τις φωτογραφίες από την Ρουμανία ως τώρα κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Το ποδήλατο μπορεί να σας βοηθήσει να ζήσετε μοναδικές καταστάσεις!

Η διαδρομή μέχρι την Cartisoara ήταν σχετικά καλή με αρκετή κίνηση στον δρόμο αλλά όχι επικίνδυνα.Ανέβηκα λίγο πάνω από τα 600 μέτρα υψόμετρο και έμεινα 2 μέρες στο χωριό γιατί λόγω του σαββατοκύριακου είχε πολύ κίνηση ο δρόμος και εκτός αυτού δεν υπήρχαν δωμάτια στην κορυφή του περάσματος για να μείνω.Ευτυχώς βρήκα ένα τελευταίο για Κυριακή  βράδυ και έκανα κράτηση.

κλασική εικόνα στους δρόμους της Ρουμανίας

Η Cartisoara είναι ένα χωριό περίπου 1200 κατοίκων και δημιουργήθηκε με την ένωση των 2 χωριών Streza και Oprea  μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν.Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και καθώς πλησίαζα στο χωριό είδα αρκετό κόσμο στα χωράφια που δούλευαν στην συλλογή πατάτας.Παράγουν και κάποια σιτηρά καθώς και καλαμπόκι κυρίως για την σίτιση των ζωντανών.

βόλτα στο χωριό

Στο μουσείο του χωριού αναφέρονται κυρίως στην ζωή του Badea Cârţan ή αλλιώς Gheorghe Cârţan.Ενός τοπικού ήρωα  ο οποίος αφιέρωσε την ζωή του στην απελευθέρωση της περιοχής χωρίς όμως να χρησιμοποιήσει βία,παρά μόνο ταξιδεύοντας στην Βιέννη,στην Ρώμη,στο Βουκουρέστι,στην Γαλλία και στην Ισπανία με σκοπό να πείσει τους άρχοντες να ταχθούν υπέρ της απελευθέρωσης της περιοχής της Τρανσυλβανίας.

Αναπαράσταση αγροικίας του περασμένου αιώνα

Εκτός βέβαια από την ιστορία του τοπικού ήρωα το μουσείο είχε και αναπαράσταση το πως ήταν τα σπίτια στο χωριό τον προηγούμενο αιώνα.

Ο αχυρώνας και ο στάβλος

Ενδιαφέρον μέσα σε όλα παρουσιάζει και το ότι οι τα σπίτια αυτά δεν είχαν καπνοδόχους γιατί εκείνη την εποχή αν το σπίτι διέθετε καπνοδόχο πλήρωναν μεγάλο φόρο.Έτσι τον καπνό από τις μεγάλες σόμπες που είχαν(με ένα πολύπλοκο σύστημα μεταφοράς θερμότητας)τον διοχέτευαν σε διπλανό δωμάτιο που χρησιμοποιούσαν για το κάπνισμα του κρέατος και μετά τον απορροφούσε η αχυρένια σκεπή.Το δωμάτιο που βρισκόταν στην βόρεια πλευρά του σπιτιού το χρησιμοποιούσαν για κελάρι και στο κέντρο ήταν το καθιστικό το οποίο  χρησιμοποιούσαν και για τον ύπνο.

Δίπλα στο καθιστικό είχαν τον φούρνο για το μαγείρεμα και το ψήσιμο του ψωμιού

περισσότερες λεπτομέρειες στα παρακάτω βίντεο όπου θα δείτε επίσης πως ήταν ο αχυρώνας με τον στάβλο και μερικές εικόνες από το εσωτερικό του μουσείου και φυσικά της αγροικίας.

ο αχυρώνας

Μερικά σπίτια στο χωριό είναι χτισμένα πριν το 1900 και οι οικογένειες τα διατηρούν σε πολύ καλή κατάσταση.

το σπίτι είναι χτισμένο το 1890

Μερικά σπίτια έχουν ιδιαίτερες διακοσμήσεις όπως αυτό της παρακάτω φωτογραφίας που τα κάγκελα και τα παντζούρια έχουν ξυλόγλυπτες αναπαραστάσεις από το κυνήγι θηραμάτων.

Δείτε και μία φωτογραφία με το πρωινό που είχα σήμερα.

το παραδοσιακό πρωινό στην Τρανσυλβανία

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Περισσότερες φωτογραφίες από την Cartisoara θα βρείτε στο άλμπουμ της Ρουμανίας κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Δείτε μερικά βίντεο από την επίσκεψη στο μουσείο του χωριού

ΒΙΝΤΕΟ 1            ΒΙΝΤΕΟ 2                    ΒΙΝΤΕΟ 3

Αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής θα δείτε ΕΔΩ 

Ακολουθεί η θρυλική ανάβαση στο πέρασμα Transfagarasan

Κάντε ποδήλατο!

Πριν από έναν μήνα ήμουν σε ένα κάμπινγκ στο Κobarid της Σλοβενίας και ετοιμαζόμουν για την ανάβαση στο πέρασμα Vrsic κοντά στα σύνορα με την Αυστρία στις Ιουλιανές Άλπεις. Aφού έζησα μοναδικές στιγμές ποδηλατικής απόλαυσης ανεβαίνοντας στα 1600 μέτρα υψόμετρο και στην συνέχεια κατέβηκα στις λίμνες Bled kai Bohinj όπου το τοπία απλά σου έκοβαν την ανάσα.

Ποδηλατόδρομοι άρτια οργανωμένοι με ιδανική σήμανση δεκάδων χιλιομέτρων μέσα σε δάση και κοιλάδες με τα περιβάλλοντα βουνά να στοιχειώνουν κάθε μου χιλιόμετρο.

Στη συνέχεια η ποδηλασία στο ορυχείο στην Mezica ήταν σπάνια εμπειρία για έναν ταπεινό ποδηλάτη σαν και μένα και θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι όλες αυτές οι εικόνες να ξεφτίσουν έστω και λίγο στο μυαλό μου.

Η απόφαση να “κλέψω” λιγάκι παίρνοντας το τρένο για την Βουδαπέστη τον 15άυγουστο βγαίνοντας αρκετά εκτός αρχικού σχεδίου κατέληξε μετά από τρεις μέρες γκιζέρι στην πανέμορφη αυτήν πόλη να ακολουθώ την κοίτη του ποταμού Δούναβη μαζί με τον Σεμπάστιαν και την Κριστίνα και από το πρώτο κιόλας απόγευμα να μπαίνει στην ποδηλατική παρέα και ο Κώστας από τον Βόλο(χρυσό παιδί)εκ Λονδίνου ορμώμενος.Ποδηλατώντας στα αναχώματα του ποταμού κάνοντας ελεύθερο κάμπινγκ μέχρι το Βελιγράδι όπου ο καθένας ακολούθησε τον δρόμο του έζησα κάτι πολύ δυνατό και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα να επιστρέψω πάλι στους μοναχικούς ρυθμούς.

Μπαίνοντας στην Ρουμανία το σκηνικό άλλαξε εντελώς . Τα τοπία ο κόσμος και  φυσικά σε θέματα ποδηλατικής ασφάλειας στους δρόμους η κατάσταση εξελίχθηκε σε εξαιρετικά επικίνδυνη.

Τιμισοάρα,Ντέβα,Χουνοντοάρα,Σέμπες,Σίμπιου και τώρα σε ένα μικρό χωριό στις παρυφές των Καρπαθίων έχοντας επισκεφθεί σημαντικά κάστρα και μνημεία(και ακόμη είμαι στην αρχή)μπαίνοντας και εγώ σαν κοινός τουρίστας στην αναζήτηση της αλήθειας και του μύθου σχετικά με την ζωή και τις περιπέτειες του Vlad ΙΙΙ Tepes(Κόμη Δράκουλα για τους περισσότερους) και όχι μόνο.

Από Τον Όλυμπο Στα Καρπάθια!Να ‘μαι λοιπόν 6 Σεπτεμβρίου του 2014, δύο μήνες μετά από την μέρα που μαζί με τον συνποδηλάτη Γιώργο αδημονούσαμε να περάσουμε τα σύνορα της Αλβανίας…Μαυροβούνιο,Κροατία,Βοσνία Ερζεγοβίνη και πάλι Κροατία.Σλοβενία,Ουγγαρία και πάλι Κροατία!Σερβία,Ρουμανία.Eπεται συνέχεια στο πέρασμα Τransfagarasan.Όνειρο κάθε ποδηλάτη που αρέσκεται σε δύσκολες αναβάσεις υπερβάλλοντας εαυτού!Προσωπικός στόχος ήταν να ζήσω κάτι πιο έντονο από αυτό που έζησα στο ταξίδι μου στο Νεπάλ.Ο λόγος που το έχω ήδη καταφέρει είναι εκτός από το αστρονομικό ποσό χρημάτων που έχω ξοδέψει μέχρι τώρα(αστειεύομαι) είναι;

Ο Ι  Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι ! !

Πρώτα από όλα η οικογένειά μου που στέκεται δίπλα μου και με στηρίζει ώντας σύσσωμη θετική σε κάθε μου απόφαση.

Σε δεύτερη φάση οι υπερπολύτιμοι φίλοι μου(εκτός από τον Μένε που δήλωσε ότι σε 10 μέρες θα είμαι πίσω;;;)και πάλι αστειεύομαι.Όλες αυτές οι εξέχουσες προσωπικότητες που με αγαπούν και με ανέχονται όλα αυτά τα χρόνια.Μένε ξεκόλλα!Είπα αστειεύομαι.

Σε τρίτη φάση όλοι αυτοί που πίστεψαν στο όνειρό μου και ήρθαν από μόνοι τους πρόθυμοι να φουσκώσουν λιγάκι τον τραπεζικό μου λογαριασμό που άνοιξα για το συγκεκριμένο ταξίδι. Αναφέρομαι στην Μαίρη και την Δήμητρα που πρώτες μου ανέφεραν την λέξη χορηγία.Στον Κωστή που εκτός ότι μου ανέβασε το ποδήλατο στην κορυφή Σκολιό στο Όλυμπο βοήθησε κιόλας ώστε ο εξοπλισμός που έχω μαζί μου να είναι πολύ περισσότερο από αντάξιος των περιστάσεων.Στον Θέμη που και αυτός με πλησίασε θέλοντας να συμβάλλει οικονομικά στις διατροφικές μου ιδιαιτερότητες καθ΄ολη την διάρκεια του ταξιδιού.Στον περιφεριάρχη Θεσαλλίας κύριο Κώστα Αγοραστό και στον περιφεριακό σύμβουλο Αθανάσιο Παιδή που και αυτοί συνέβαλλαν(όχι μόνο οικονομικά)στην όλη προσπάθεια που γίνεται.Στον Μιχάλη στην Γιάννουλη που βοήθησε και αυτός σε αυτό που ακόμα εξελίσσεται σε εμπειρία ζωής. Τα παιδιά στην οδό φαρσάλων στην Λάρισα για την τεχνική τους υποστήριξη και κάποιους ελασσονίτες οι οποίοι ο καθένας με τον τρόπο του με έκαναν να νιώσω πιο όμορφα λιγοστεύοντας την αγωνία και το άγχος που είχα πριν ξεκινήσω.

Τον Ανδρέα,Τον Γιάννη και τον Γιώργο για την προβολή του εγχειρήματος.

Τον Ζήση και τον εξάδελφο Γιώργο για την διαδικτυακή και ψηφιακή υποστήριξη. Ας με συγχωρέσει όποιος νομίζει ότι τον ξέχασα….

Ο Ι  Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι ! ! !

που γνώρισα μέχρι τώρα στην διαδρομή μέχρι εδώ,οπου ο καθένας με τον μοναδικό του τρόπο φρόντισαν να γίνει το ταξίδι μου αξέχαστο.Πάντα ρωτάω τους ντόπιους πριν αποφασίσω για την συνέχεια της διαδρομής και είναι πολλοί αυτοί που με τις πληροφορίες τους βρίσκω και ακολουθώ την σωστή διαδρομή.Όλους αυτούς που σταματήσαν στο δρόμο να με ρωτήσουν αν όλα είναι εντάξει και αν χρειάζομαι κάποια βοήθεια.Αυτούς που συναντώ στο δρόμο και μόνο με ένα νεύμα ή ένα χαμόγελο διώχνουν την κούραση από το πρόσωπό μου.Και όλους εσάς που με τα μηνύματά συμπαράστασης σας  μου δίνεται καθημερινά ενέργεια να συνεχίσω με περισσότερη όρεξη κάθε μέρα. Από τον Όλυμπο έφτασα χθες στους πρόποδες των Καρπαθίων και η συνέχεια αναμένεται εξωπραγματικά συγκλονιστική(είμαι και μετριόφρων παναθεμά με).

Ευχαριστώ όλους εσάς που αφιερώνετε τον πολύτιμο χρόνο σας διαβάζοντας όλα αυτά που δημοσιεύω στο blog μου.

Είναι νωπές οι μνήμες από την πρώτη φορά που κατάφερα και ανέβηκα την ανηφόρα μετά το καπνεργοστάσιο στην Αετοράχη.Δεν το έβαζε με τίποτα ο νους μου ότι θα ζούσα ότι ζω τους τελευταίους 2 μήνες.Ανεβείτε στο ποδηλατό σας ποτέ δεν ξέρετε που θα φτάσετε είτε σε απόσταση είτε σε ευχαρίστηση και χαλάρωση ή ακόμη και σε φυσική κατάσταση που αλλιώς δεν θα το κάνατε.

Δύο μήνες,πότε πέρασαν;

Είναι η δεύτερη μέρα που ο άνεμος είναι δυνατός μετωπικός.Το χειρότερο σημείο της ημέρας είναι ότι ενώ κινούμαι σε επαρχιακό δρόμο κοντά στην εθνική οδό σε κάποια φάση λόγω έργων που γίνονται στο οδικό δίκτυο κόβεται η πρόσβαση στην εθνική οδό και μεταφέρεται όλη η κίνηση από τον μεγάλο δρόμο στον μικρό επαρχιακό με κυρίως τα μεγάλα φορτηγά να μην έχουν ελαττώσει την ταχύτητα στο απειροελάχιστο.Ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο του ταξιδιού μου μέχρι στιγμής.Πιστεύω ότι τα  παρακάτω βίντεο θα σας διαφωτίσουν…

Βίντεο 1        Βίντεο 2

Συνέχισα και με τα πολλά με τα λίγα έφτασα στο Σίμπιου.Αφού βολεύτηκα σε ένα από τα χειρότερα hostel αλλά σε πολύ κεντρικό σημείο έκανα μία μικρή βόλτα στην πόλη και μετά το φαγητό έπεσα νωρίς!!! για ύπνο διότι η μέρα τελικά ήταν πολύ πιο δύσκολη από ότι την περίμενα.

Sibiu μία πόλη των περίπου 150.000 κατοίκων της οποίας το κέντρο χωρίζεται σε 2 μέρη.Στην Κάτω και στην Άνω πόλη.Η Κάτω πόλη είναι η περιοχή ανάμεσα στο ποτάμι και στο τείχος που περιβάλλει την Άνω πόλη  με μόνο 4 πλέον προστατευτικούς πύργους που έχουν απομείνει.Οι υπόλοιποι καταστράφηκαν λόγω ανοικοδόμησης του κέντρου τον περασμένο αιώνα.

Ο ένας από τους 4 εναπομείναντες πύργους

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Άνω πόλη η οποία βρίσκεται μέσα από τα τείχη.Στο κέντρο βρίσκεται η μεγάλη πλατεία όπου γύρω από αυτήν βρίσκονται τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης.

αν και η τουριστική σεζόν πλησιάζει στο τέλος της ακόμη υπάρχουν δεκάδες τουρίστες στους δρόμους γύρω από την μεγάλη πλατεία.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στην διαδρομή από την Τιμισοάρα μέχρι εδώ είναι ότι όσο πλησιάζεις προς το Σίμπιου θα συναντήσεις πολλές εκκλησίες-φυλάκια όπως τα παρακάτω:

εκκλησία-φυλάκιο στο Sebes

η συγκεκριμένη εκκλησία Ευαγγελιστών στο Σίμπιου είναι η μόνη στην πόλη που συνδέεται με την ιστορία του Βλαντ Γ’ Τσέπες γιατί εκεί είναι θαμμένος ο γιός του.

Η πόλη διαθέτει 45 χιλιόμετρα δίκτυο ποδηλατόδρομων κάνοντας την ασφαλή για τους λάτρεις του δίκυκλου μέσου μεταφοράς

είναι απόλαυση η βόλτα με το ποδήλατο γύρω από το ιστορικό κέντρο της πόλης

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.

δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Ρουμανία ΕΔΩ

δείτε αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής ΕΔΩ 

Κάντε και μία βόλτα στην πόλη κάνοντας κλικ ΕΔΩ

κάντε και καμία βόλτα με το ποδήλατο σας,δεν είναι κακό!

Συνέχεια?δεν ξέρω ακόμη,θα αποφασίσω το βράδυ.

Πιστεύω ακράδαντα ότι το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει ενώ ταξιδεύεις  με ποδήλατο,όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες,δεν είναι ο άσχημος καιρός αλλά ο μετωπικός άνεμος.Ακόμα χειρότερα…ο πολύ δυνατός μετωπικός άνεμος.Προτιμώ να ρίχνει χαλάζι!Στη διαδρομή αυτή στα 69 από τα 70 χιλιόμετρα ο άνεμος ήταν  δυνατός μετωπικός.Με γονάτσε!!!

Μετά από μία μικρή διαδρομή 18 χιλιομέτρων σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας(λίγο επικίνδυνο) αλλά δεν είχα άλλη επιλογή,έφτασα στην πόλη Hunedoara όπου δεσπόζει το κάστρο Corvin.

άποψη του κάστρου

Το παρόν χτίσμα ήταν ένα ταπεινό φυλάκιο όταν το 1446 ο  Ioan de Hunedoara αποφάσισε να κάνει μία σοβαρή ανακαίνιση και να το μετατρέψει σε κάστρο.Έκτοτε με το πέρας παρεμβάσεων το τελικό αποτέλεσμα ήταν το κάστρο αυτό να θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επιβλητικά κτίρια της ανατολικής Ευρώπης.

Ο ιδρυτής του κάστρου και συνάμα τοπικός ήρωας

Από τον 15ο αιώνα μέχρι τον 17ο δεν έγιναν καθόλου αλλαγές στην δομή και στην εμφάνιση του κάστρου αλλά λίγο μετά το 1650 χτίστηκαν ακόμη 2 πύργοι για περισσότερη ασφάλεια και στα ήδη διπλά τείχη προστέθηκε ο περίβολος αποθήκευσης και εκπαίδευσης. Σχεδόν όλοι οι πύργοι χρησιμοποιούνταν για την φυλάκιση κακοποιών στοιχείων όπως κλέφτες φρούτων μέχρι προδοτών του βασιλιά.Η τιμωρία ποικίλε ανάλογα με το αδίκημα.Για κλοπές που αναλογούσαν σε κλοπή αρνιού και λιγότερο η ποινή ήταν ξυλοδαρμός.Για πιο σοβαρά αδικήματα υπήρχαν αίθουσες βασανιστηρίων στα υπόγεια των πύργων του κάστρου όπου τελούνταν ποινές του στυλ ακρωτηριασμός,αποκεφαλισμός,απαγχονισμός  και άλλων αλλά την διαφορά πάντα έκανε η μέθοδος του ανασκωλοπισμού. Μέθοδος την οποία λάτρεψε ο Βλαντ Γ’ Τσέπες για τον οποίο θα κάνω μία εκτενή αναφορά σε μία από τις επόμενες δημοσιεύσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Βλαντ Γ’ Τσέπες  ή αλλιώς Vlad Draculea όπως τον ξέρουν οι περισσότεροι,έμεινε στο κάστρο του Corvin για εφτά χρόνια.Όχι όμως ως  άρχοντας του τόπου αλλά ως…κρατούμενος.

η φωτογραφία δεν είναι και η καλύτερη αλλά δείχνει την θέση του κάστρου στην περιοχή

Στο κάστρο υπάρχει ένα πηγάδι βάθους 30 μέτρων το οποίο το έσκαψαν δώδεκα τούρκοι κρατούμενοι στους οποίους ο βασιλιάς υποσχέθηκε να τους απελευθερώσει μόλις ολοκληρωθεί το έργο.Μετά από δεκαπέντε χρόνια σκάψιμο,και αφού ο βασιλιάς είχε πεθάνει,το πηγάδι ήταν έτοιμο και οι τούρκοι κρατούμενοι ζήτησαν την ελευθερία τους.Ο γιος του βασιλιά ο οποίος διοικούσε την περιοχή τους είπε ότι αυτήν την συμφωνία την έκαναν με τον πατέρα του και όχι με αυτόν και αμέσως διέταξε τον αποκεφαλισμό τους.Ένας από αυτούς πριν εκτελεστεί πρόλαβε και σκάλισε στο πηγάδι την παρακάτω φράση: “Μπορεί να έχετε νερό αλλά δεν έχετε ψυχή”

Στο κάστρο υπήρχαν τρεις μεγάλους χώρους,την αίθουσα των ιπποτών,την αίθουσα συνεδριάσεων και την κυκλική σκάλα.Η αίθουσα συνεδριάσεων χρησιμοποιούνταν για τελετές και επίσημες δεξιώσεις ενώ η αίθουσα των ιπποτών κυρίως για γιορτές.Όλοι οι πύργοι είχαν ορθογώνιο σχήμα και μεγάλα ανοίγματα για να φιλοξενούν μεγαλύτερα όπλα.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από το κάστρο εδώ

Αυτό ήταν το πρώτο κάστρο που έχει άμεση σχέση με την ζωή του Βλαντ Γ’ Τσέπές.Θα ακολουθήσουν κι άλλα στην συνέχεια του ταξιδιού.

Περιηγηθείτε στο κάστρο και δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στα βίντεο που ακολουθούν:

video 1         video 2      video 3         video 4             video 5

video 6          video 7       video 8        video 9            video 10

Δείτε αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που ακολουθείτε το blog μου.

Από ποδηλασία πως πάμε;