Στη συγκεκριμένη καταχώρηση θα αρκεστώ μόνο σε μερικές φωτογραφίες από την πόλη και το κάστρο  της Deva

τηλεκαμπίνα μεταφοράς από την πόλη στο κάστρο,παρά το ότι μιλάμε για ερείπια ο δήμος φρόντισε να υπάρχουν άρτιες υποδομές

Είναι φτωχή η ταύτην δημοσίευση αλλά δεν πειράζει γιατί πιστεύω ότι  θα σας αποζημιώσει η επόμενη

Το κάστρο ή τουλάχιστον ότι απέμεινε από αυτό

δείτε και δύο φωτογραφίες από το κάστρο με θέα την πόλη

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε και αυτήν την καταχώρηση

ακολουθεί η επίσκεψη στο κάστρο της Huneoara

Βάλτε το ποδήλατο στην ζωή σας,είναι μόνο για καλό!

Η διαδρομή από το Βελιγράδι μέχρι τα σύνορα δεν είχε σχεδόν κανένα ενδιαφέρον και αφού έκανα μία στάση στην πόλη Deta για συνάλλαγμα και φαγητό συνέχισα για την Τιμισοάρα όπου θα συναντούσα κι άλλους ποδηλάτες από διάφορα μέρη του κόσμου και όλοι μαζί θα κάναμε μια πορεία στους δρόμους της πόλης διεκδικώντας περισσότερο χώρο και προ πάντων περισσότερη ασφάλεια στον δρόμο.

Δείτε μερικά από τα ποδήλατα που συμμετείχαν στην ποδηλατοπορεία

η όλη δράση είχε και συνέχεια σε ένα παλιό κτίριο είχαν μετατρέψει το ισόγειο σε bike kitchen που σημαίνει ότι είχαν όλα τα εργαλεία που χρειάζεται κάποιος για να επισκευάσει το ποδήλατό του και ή το έκανε μόνος του ή τον βοηθούσε κάποιος από τους εθελοντές,εννοείτε πως ήταν όλα δωρεάν.Μετά την ποδηλατική διαμαρτυρία ακολούθησε ένα μεγάλο πάρτυ στον όροφο του κτιρίου αλλά η μουσική δεν ήταν της αρεσκείας μου και ήμουν ήδη αρκετά κουρασμένος.Αποσύρθηκα λοιπόν στους ιδιαίτερους κοιτώνες του Hostel Costel για ξεκούραση.

δείτε μερικά βίντεο από την ποδηλατική διαμαρτυρία:

video 1           video 2                video 3

Η Τιμισοάρα (ρουμ. Timişoara, ουγγ. Temesvár) είναι πόλη της Ρουμανίας, στην περιφέρεια Τίμις με πληθυσμό 316.000 κατοίκων, 4η σε πληθυσμό πόλη της Χώρας και έκταση 130,5 τετ.χλμ.Η Τιμισοάρα είναι μεγάλο βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Έχει έναν αερολιμένα και Πανεπιστήμιο. Στις 16 Δεκεμβρίου1989 εδώ άρχισε η Ρουμανική Επανάσταση του 1989.

 Η Τιμισοάρα είναι μία πόλη με αρκετό τουρισμό και αρκετούς φοιτητές που κρατάνε την πόλη σε κίνηση και τα μαγαζιά της είναι πάντα γεμάτα με κόσμο.

στην κεντρική πλατεία

Επίσης είναι μια πόλη με μεγάλο δίκτυο ποδηλατόδρομων πράγμα που βοηθάει πολύ στην μετακίνηση με ασφάλεια των ποδηλατών και σε διάφορα σημεία της πόλης υπάρχουν ποδήλατα σαν και αυτό της παρακάτω φωτογραφίας και αμέσως έχεις την αίσθηση ότι κυκλοφορείς σε μία πόλη που είναι φιλική προς τους ποδηλάτες.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.

δείτε μερικές φωτογραφίες από την Ρουμανία ΕΔΩ

ακολουθεί η επίσκεψη στην DEVA….

Το Βελιγράδι (σερβικά: Београд = Λευκή Πόλη), είναι η πρωτεύουσα της Σερβίας. Είναι μια από τις παλαιότερες ευρωπαϊκές πόλεις χτισμένη από τους Κέλτες τον 3ο αιώνα π.Χ. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Σιγγιδών (Singidunum). Το όνομα Βελιγράδι αναφέρεται πρώτη φορά το 878 μ.Χ. Είναι η δεύτερη φορά που το σώμα μου και ότι περιλαμβάνεται σε αυτό συνυπάρχει με χιλιάδες άλλα σε μία από τις μεγάλες πόλεις των Βαλκανίων.Μπέογραντ!Την προηγούμενη φορά με τον Δημήτρη τον Ντίνο και τον Ηλία μείναμε μόνο μία μέρα και εκτός από το μουσείο του Nicola Tesla δεν προλάβαμε να δούμε σχεδόν τίποτε άλλο.Και μιας και με το ζευγάρι των γερμανών συνταξιδιωτών θα χωρίζαμε τα τσανάκια μας είπαμε να καθυστερήσουμε τον χωρισμό μας για δύο μέρες.Κάναμε τις βόλτες μας στο κέντρο της πόλης και  στο πάρκο δίπλα στο φρούριο του Βελιγραδίου που λόγω της αφόρητης για τους ντόπιους ζέστης(32 βαθμούς Κελσίου)όπου υπήρχε πράσινο και ειδικά συντριβάνι γινόταν χαμός από κόσμο.

ο κεντρικός πεζόδρομος

Τα απογεύματα πηγαίναμε με τα ποδήλατα στο πάρκο στην άκρη της πόλης δίπλα στο ποτάμι όπου είχανε μία τεχνητή λίμνη και πάρα πολύς κόσμος πήγαινε εκεί με ποδήλατα,πατίνια,πηγαίναν για τρέξιμο ή βόλτα με τον σκύλο τους(τα ακριβά σκυλιά θεωρούνται status)σε μονοπάτια με χώμα η ακόμα με ταρτάν.Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι στην άκρη της λίμνης της οποίας η διάμετρος είναι 7.5 χιλιόμετρα είχαν ακόμα και  λιφτ για θαλάσσιο σκι! Γύρω από την λίμνη υπήρχαν εστιατόρια,καφετέριες,αναψυκτήρια ακόμα bars και μεγάλα clubs για την  νυχτερινή τους διασκέδαση η οποία για να πω την αλήθεια δεν μας ενθουσίασε.

άποψη του φρουρίου του Βελιγραδίου

Στο Φρούριο συναντήσαμε και τους 2 Έλληνες που γνωρίσαμε στο Νόβι Σαντ,κάναμε μία βόλτα  όλοι μαζί και τους είπαμε να δοκιμάσουν το περιβόητο γιουγκοσλάβικο καλαμπόκι

όλο το παρεάκι

Όσο γυρίζαμε στην πόλη είδαμε και κάποια κτίρια κατεστραμμένα από τις “έξυπνες” βόμβες.

είναι ολοφάνερο το πόσο μεγάλη ζημία κάνουν αυτές οι βόμβες

Άξιο αναφοράς είναι και η Σέρβικη κουζίνα,είτε σε εστιατόριο είτε σε φαστ φουντ το φαγητό τους είναι πολύ καλό και οι μερίδες τους πλουσιότατες και σε πάρα πολύ καλές τιμές.

Μεγάλο πρόβλημα για τους ποδηλάτες είναι η συμπεριφορά των οδηγών και ειδικά των οδηγών λεωφορείων με τους οποίους συχνά πρέπει να μοιραστούν την ίδια λωρίδα του δρόμου κάτι το οποίο είναι ολοφάνερο ότι τους ενοχλεί.

Μετά από 2 μέρες στο Βελιγράδι οι γερμανοί αποχώρησαν από την ομάδα και επειδή με τον Βολιώτη συνταξιδιώτη Κώστα θα χωρίζαμε τα τσανάκια μας είπαμε να καθυστερήσουμε τον χωρισμό για ακόμη 2 μέρες οι οποίες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε.

Beograd By Night

Περάσαμε πολύ καλά όλοι μας άλλα επειδή ο καθένας είχε δρόμο μπροστά του ήρθε δυστυχώς η ώρα του αποχωρισμού και με τον Έλληνα ποδηλάτη.Ο Κώστας θα συνέχιζε σε σέρβικο έδαφος προς το Νις και όσο για μένα ήρθε η ώρα να προσεγγίσω  τα ρουμάνικα σύνορα.Η Ρουμανία αναμένεται κάτι το ιδιαίτερο,κάτι μου λέει μέσα μου ότι θα είναι μία ξεχωριστή εμπειρία.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε,

δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Σερβία ΕΔΩ

Αφιερώστε χρόνο και στο ποδήλατο,κάντε καμία βόλτα στην εξοχή όσο ο καιρός το επιτρέπει..

Η διαδρομή από το Νόβι Σαντ μέχρι το Βελιγράδι ήταν σε σημεία απολαυστική αλλά σε άλλα ήταν άκρως επικίνδυνη.Ξεκίνησε με ένα ανηφορικό κομμάτι και μόλις απομακρυνθήκαμε λίγο από τον Δούναβη ο δρόμος έγινε πιο ανηφορικός αλλά στενός και με πολύ κίνηση,κυρίως μεγάλα φορτηγά τα οποία περνούσαν ξυστά από δίπλα μας(η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν  και άλλη επιλογή) μία κατάσταση που δεν απολαμβάναμε καθόλου.Λίγο πριν τον αυχένα του λόφου καθώς είχα μείνει λίγο πιο πίσω ανεβαίνοντας μαζί με την Κριστίνα η οποία είχε τρομοκρατηθεί από την όλη κατάσταση,ξαφνικά όλα τα οχήματα σταμάτησαν και πολλοί οδηγοί είχαν βγει έξω να δουν τι συμβαίνει.Νόμισα ότι κάποιο ατύχημα είχε συμβεί και μάλιστα υπέθεσα ότι το ατύχημα είχε να κάνει με τους συνποδηλάτες μου που προπορευόταν.Άρχισα να ποδηλατώ όσο πιο γρήγορα μπορούσα για πάνω από δέκα λεπτά  ενώ άσχημες σκέψεις περνούσαν συνεχώς από το μυαλό μου.Ένιωσα τεράστια ανακούφιση όταν έφτασα στο τέρμα της ανηφόρας είδα τον Κώστα και τον Σεμπάστιαν να μας περιμένουν.Το μποτιλιάρισμα ήταν λόγω κάποιων εργασιών διαπλάτυνσης του δρόμου.

κατά την διάρκεια του πολέμου οι πύργοι τηλεπικοινωνιών ήταν βασικοί στόχοι

Αφήσαμε αμέσως τον συγκεκριμένο δρόμο  και μπήκαμε σε έναν πιο μικρό αλλά με καθόλου κίνηση  δρόμο μέσα στο δάσος και αμέσως άλλαξε η διάθεση  μας.Κάναμε μία στάση σε ένα μικρό χωριό και αφού τσιμπήσαμε κάτι συνεχίσαμε με πιο γρήγορο ρυθμό για το Βελιγράδι.Όταν φτάσαμε είχε σχεδόν νυχτώσει και απορρίψαμε κατευθείαν την αρχική ιδέα να μείνουμε σε κάμπινγκ.Ρωτήσαμε και κάποιος μας πρότεινε το Hostel Kavala.Ο ιδιοκτήτης του hostel ο κύριος Simovic ήταν πρώην παίχτης της ποδοσφαιρικής ομάδας της Καβάλας κάπου μέσα στην δεκαετία του ’90.Έπαιξε επίσης στον Παναιτωλικό και στον Πας Γιάννενα.Πολύ καλός άνθρωπος με ιδιαίτερη συμπάθεια προς την χώρα μας και φυσικά μιλούσε πολύ καλά ελληνικά.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.

δείτε αναλυτικά τα στοιχεία της διαδρομής ΕΔΩ

δείτε φωτογραφίες από την Σερβία ΕΔΩ

Κάντε ποδήλατο,εκτός από εσάς είναι καλό και για τον πλανήτη μας!

Το Νόβι Σαντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας με πληθυσμό περίπου 400 χιλιάδες ανθρώπους.Είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας  Βοϊβοντίνα και αποτελεί  ένα μεγάλο βιομηχανικό και οικονομικό κέντρο της Σερβίας με δικό του πανεπιστήμιο και μια από τις περιοχές με την μεγαλύτερη κατασκευαστική δραστηριότητα.

Ο ναός στο κέντρο της πόλης

Η κατάσταση της υγείας του Σεμπάστιαν και η Κριστίνας χειροτέρεψε λόγω της βροχής  της προηγούμενης μέρας και αποφασίσαμε να μείνουμε ακόμη μία μέρα στο youth hostel για να νιώσουν καλύτερα.Κάναμε μία βόλτα στην πόλη με τον Κώστα και πήγαμε για φαγητό στην παραλία.

Το Φρούριο της πόλης

Το Νόβι Σαντ είναι αδελφοποιημένη πόλη με την Ηλιούπολη και λόγω των πολλών προσωπικοτήτων που κατάγονται από εδώ οι Σερβοι αποκαλούν το Νόβι Σαντ “Σερβική Αθήνα”.

Κάτοικοι της πόλης παίζουν ένα παιχνίδι που μοιάζει με τους βόλους

Η πόλη φημίζεται επίσης για την νυχτερινή της ζωή.Σχεδόν όλα τα εστιατόρια και κυρίως τα μπαρ βρίσκονται μαζεμένα σε μια μικρή περιοχή στο κέντρο και σε πολλά από αυτά πραγματοποιούνται συναυλίες σε καθημερινή βάση.Με τον Κώστα και άλλους δύο Έλληνες που γνωρίσαμε στο hostel περάσαμε την βραδυά διασκεδάζοντας σε  δύο από αυτές μέχρι αργά το πρωί(άμα μπλέξεις με ελληνάρες δεν συμμαζεύεσαι με τίποτα).

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.

Επόμενη δημοσίευση Βελιγράδι.

δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Σερβία ΕΔΩ

Στην Backa Palanka κοιμηθήκαμε στο σπίτι μιας οικογένειας η οποία μας πρόσφερε δύο δωμάτια να κοιμηθούμε και οι 4 μας με 40 ευρώ.Το φθηνότερο ξενοδοχείο στην πόλη ζητούσε τουλάχιστον τα διπλάσια.Το πρωί ξύπνησα πιο νωρίς από τους άλλους και πήρα και τα 4 ποδήλατα απέναντι από το σπίτι της Μπιάνκα όπου είχε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων και τα έκανα καινούρια!Πλύσιμο και λάδωμα τις αλυσίδες.Πολύ σημαντική κίνηση για την συνέχεια του ταξιδιού μας.

Συνεχίσαμε να ακολουθούμε την γνωστή διαδρομή δίπλα στον ποταμό Δούναβη.Περίπου 17 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στον προορισμό μας  το Νόβι Σαντ ακολουθώντας πάντα τα αναχώματα του ποταμού,βλέπω στο βάθος μέσα από τα δέντρα να βγαίνει πυκνός καπνός.Πλησιάζοντας σε απόσταση λιγότερη των 500 μέτρων την εικόνα συνόδευε η μυρωδιά ψημένου κρέατος.Μόλις φτάσαμε στην είσοδο του χωριού πολλά παιδιά ασχολούνταν με διάφορες αθλητικές δραστηριότητες.Ο Κώστας και ο Σεμπάστιαν θέλησαν να κάνουν το κομμάτι τους στο γήπεδο του μπάσκετ και εγώ πρότεινα την Κριστίνα να με ακολουθήσει στον μονοπάτι που οδηγούσε εκεί που έβγαινε καπνός.

Της εξήγησα ότι όπου βγαίνει πολύς καπνός κάτι πολύ καλό ψήνεται πάνω στην σχάρα και χωρίς δεύτερη σκέψη πλησίασα την παρέα που έψηναν.Μόλις με είδαν τα παιδιά κατευθείαν με παρότρυναν να παρκάρω το ποδήλατο και να απολαύσω μια μπύρα μαζί τους.Μόλις δε τους είπα ότι είμαι Έλληνας έπαθαν κρίση ενθουσιασμού και η κατάσταση εξελίχθηκε όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο.

Δείτε το βίντεο ΕΔΩ

Δείτε και την συνέχεια ΕΔΩ

Μόλις ξεκινήσαμε για το Novi Sad ξέσπασε ο ουρανός πάνω μας απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες νερού.Καταλήξαμε σε ένα κεντρικό Youth Hostel για να αλλάξουμε και να χαλαρώσουμε.

Συνέχεια έχει η δημοσίευση για το Novi Sad.

δείτε αναλυτικά την διαδρομή της ημέρας ΕΔΩ

δείτε μερικές φωτογραφίες από την Σερβία ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ πολύ που αφιερώσατε τον χρόνο σας για να διαβάσετε ότι δημοσίευσα στο blog.

Το Ποδήλατο είναι Ζωή.

Συνεχίσαμε μετά το Mohacs μέχρι να περάσουμε τα σύνορα της Κροατίας(3η φορά που μπαίνω στην χώρα) πότε σε χωμάτινα και πότε σε ασφάλτινα μονοπάτια ακολουθώντας πάντα την διαδρομή eurovelo 6.

Σε αυτήν την δημοσίευση θα βάλω περισσότερες εικόνες από το συνηθισμένο.Η διαδρομή στο Εθνικό πάρκο Kopacki μας ενθουσίασε με την ομορφιά του.Ξεκινώντας την φωτογραφική περιήγηση με αυτήν την φωτογραφία

Ελάφια που διέσχιζαν τον δρόμο

και συνεχίζω

Λίγο πριν μπούμε στο πάρκο έβρεξε και έπρεπε να καθαρίσουμε τα ποδήλατα από τις λάσπες για να συνεχίσουμε.

το μεσημέρι επιβάλλεται μία στάση για φαγητό.

στήσαμε τις σκηνές σε ένα πάρκο δίπλα στο ποτάμι στην πόλη Osijek και την άλλη μέρα πηγαίνοντας παράλληλα με την κοίτη του ποταμού κάναμε μία στάση στην πόλη Vukovar.

Στο Vukovar επιτέθηκαν οι Σέρβοι μετά από το θάνατο 12 αστυνομικών τους σε ενέδρα Κροατων στρατιωτών.Οι κάτοικοι αντιστάθηκαν για πάνω από τρεις μήνες άλλα το βαρύ πυροβολικό επικράτησε και η πόλη έπεσε στα χέρια των Σέρβων με αποτέλεσμα πάνω από 5000 κάτοικοι της πόλης να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου πολλοί εκ των αυτών δεν επέστρεψαν ποτέ πίσω.

Τα σημάδια της σφοδρής επίθεσης είναι ακόμη εμφανή

Είχαμε συνηθίσει στις επίπεδες διαδρομές της Ουγγαρίας και ενώ ήμασταν σίγουροι ότι θα φτάναμε στα σύνορα της Σερβίας πριν νυχτώσει τελικά δεν τα καταφέραμε.Διανύσαμε τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα στο σκοτάδι  περάσαμε τα σύνορα και περάσαμε την βραδυά στην Baka Palanka.

Δείτε αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής ΕΔΩ και ΕΔΩ 

Δείτε πάνω από 100 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ της Κροατίας ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε!

Η συνέχεια του ταξιδιού στα εδάφη της Σερβίας σε λίγο

Το ποδήλατο πρέπει να γίνει συνήθεια σε όλους μας!

Εγώ,ο Κώστας από τον Βόλο και ο Σεμπάστιαν με την Κριστίνα συνεχίσαμε νότια προς τα σύνορα  της Ουγγαρίας σε ακόμη μία χωμάτινη διαδρομή διασχίζοντας μικρά χωριά.   Στο χωριό Kalocsa κάναμε μια στάση για κολατσιό,ψωνίσαμε για να μαγειρέψουμε το βράδυ και συνέχεια στο μονοπάτι 6 του Eurovelo.Καλαμπόκι και Ήλιοι σε όλη την διαδρομή. Την επόμενη μέρα εκτός από τα γενέθλιά μου όλοι οι Ούγγροι γιόρταζαν την ίδρυση της χώρας από τον πρώτο βασιλιά της Ουγγαρίας,Στέφανο τον πρώτο το 1083.Σε κάθε πόλη και χωριό η αγορά ήταν κλειστή και είχαν ολοήμερες  εκδηλώσεις μετά τις οποίες ακολουθούσαν σόου με πυροτεχνήματα(ειδικά στις μεγάλες πόλεις το θέαμα ήταν φαντασμαγορικό).

Όλη η ποδηλατοπαρέα

Τελευταία στάση της ημέρας η πόλη Mohacs.κάναμε μία βόλτα στην πόλη και παρακολουθήσαμε τις εκδηλώσεις στην πλατεία της πόλης

Η χορωδία της πόλης

Λίγο πριν νυχτώσει κατασκηνώσαμε σε ένα πάρκο έξω από την πόλη και γυρίσαμε με τον Κώστα να γιορτάσουμε και εμείς την διπλή αυτήν γιορτή μαζί με τους ντόπιους.Αυτήν θα ήταν και η τελευταία μέρα στην Ουγγαρία.

Δείτε βίντεο από την διαδρομή ΕΔΩ 

Δείτε βίντεο από την εκδήλωση ΕΔΩ 

Δείτε βίντεο από το πανηγύρι ΕΔΩ και ΕΔΩ

Δείτε όλες τις φωτογραφίες της Ουγγαρίας ΕΔΩ

Δείτε αναλυτικά στοιχεία της διαδρομής ΕΔΩ και ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε

Βάλτε το ποδήλατο στην ζωή σας!

Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη δημοσίευση στην Βουδαπέστη συνάντησα ένα ζευγάρι γερμανών ποδηλατών,τον Σεμπαστιάν και την Κριστίνα.Με αυτούς θα ακολουθούσαμε την ποδηλατική διαδρομή Eurovelo 6 από την Βουδαπέστη μέχρι το Βελιγράδι.

Η διαδρομή Eurovelo 6 συνδέει το Ατλαντικό Ωκεανό με την Μαύρη Θάλασσα

Τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής μέχρι να  βγούμε από την Βουδαπέστη δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον αλλά μόλις περάσαμε και το τελευταίο προάστιο ξεκίνησαν τα καλά σημεία.

Η διαδρομή εξελίσσεται κυρίως στα αναχώματα του Δούναβη

Χωμάτινα μονοπάτια με το ποτάμι από την μία μεριά και τις καλλιέργειες καλαμποκιού και ηλιόσπορου από την άλλη μεριά του αναχώματος.Ο σκοπός μας ήταν να διανύουμε περίπου 100 χιλιόμετρα την μέρα αλλά επειδή τα μονοπάτια πολλές φορές είχαν λάσπη και τα χόρτα ήταν μεγάλα,ήταν δύσκολο να αναπτύξεις ταχύτητα πάνω από 15 χιλιόμετρα την ώρα.Οπότε 70 χιλιόμετρα θεωρούνταν μια καλή ποδηλατική πορεία

ποδηλατώντας στις όχθες του Δούναβη

Όταν πλησίαζε το σούρουπο έπρεπε να βρούμε ένα μέρος για να κατασκηνώσουμε.Συνήθως στην άκρη ενός χωριού δίπλα στο ποτάμι.Στο χωριό που επιλέξαμε για να κατασκηνώσουμε πήγαμε να γεμίσουμε τα παγούρια μας με νερό για να μαγειρέψουμε και σε ένα μικρό καφέ είδα ένα ποδήλατο με βαλίτσες από έξω.Σταμάτησα για νερό και έπιασα κουβέντα με τον ταξιδιώτη ποδηλάτη.Τι έκπληξη!ο ποδηλάτης ήταν Έλληνας και επέστρεφε στην πατρίδα από το Λονδίνο.Του πρότεινα να συνεχίσουμε όλοι μαζί μέχρι το Βελιγράδι και δέχθηκε.Η τετραμελής πλέον ποδηλατική παρέα βρήκαμε ένα πάρκο έξω από το χωριό και στήσαμε μία μικρή κατασκήνωση.

Δύσκολη μέρα άλλα με πολύ καλή παρέα.

Συνέχεια…Ποδηλατόντας στις όχθες του Δούναβη

Λόγω σοβαρού προβλήματος της κάρτας γραφικών του υπολογιστή το οποίο δεν λύθηκε στο Novi Sad θα πρέπει να κάνω μία προσπάθεια να το επιδιορθώσω στο Βελιγράδι.Ελπίζω να βρεθεί λύση αλλά μέχρι τότε αναβάλλονται οι δημοσιεύσεις στο blog μου για πολύ λίγο.θα πρέπει να κάνετε λίγο υπομονή.

Σας ευχαριστώ για την κατανόηση!