Την γέφυρα την ανατίναξαν κατά την διάρκεια του πολέμου για να διακοπεί ο ανεφοδιασμός.Σας θυμίζει κάτι;

Συνεχίζοντας να ακολουθώ αντίθετα την κοίτη του ποταμού Meretva διασχίζοντας την κύρια οδό για το Sarajevo,αν και η κίνηση ενοχλητική η ομορφιά του τοπίου με αποζημίωνε συνεχώς.Τα τούνελ σε τέτοιου είδους δρόμους είναι μία δυσάρεστη υπόθεση,αλλά αναγκαίο κακό για κάθε ταξιδιώτη ποδηλάτη.Κάτι που στιγμάτισε το μυαλό μου από την διαδρομή είναι οι μεγάλοι αμπελώνες που απλώνονταν δίπλα στον δρόμο.Στάση στην Jablanica για ένα κρύο τσάι και μερικές φωτογραφίες.

Εναλλακτικός τρόπος περιστροφής του αμνοεριφίου.Τέλειος;

Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας μου είπε ότι για να ικανοποιήσει ένα από τα 7 αμαρτήματα του Δάντη,την Αδηφαγία,που διακατέχουν οι εκατοντάδες των τουριστών που προσέρχονται στο μαγαζί του κάθε μέρα θυσιάζονται συνήθως περίπου 30 αρνιά.Πολύ πράμα. Όση ώρα έκανα βόλτες και έβγαζα φωτογραφίες ο καιρός άρχισε να χαλάει με πολύ γρήγορο ρυθμό και μα τον Τουτάτη μέσα σε λίγα λεπτά έπεσε ο ουρανός στα κεφάλια μας σε υγρή μορφή.

Ξεκίνησα την αναζήτηση καταλύματος για διανυκτέρευση γιατί ήταν αδύνατο συνεχίσω.Ρώτησα τον σερβιτόρο και με έστειλε στον zhada,Καφέ μπαρ εστιατόριο το οποίο στο βάθος δεν έχει κήπο άλλά δωμάτια.10 ευρώ την βραδυά.δεν είναι και άσχημα.μετά το μπάνιο παρήγγειλα φαγητό.Ποικιλία κρεάτων με σαλάτα εποχής…3.5 ευρώ.Την έκανα ταράτσα.Το υπόλοιπο της βραδυάς μέχρι να πάω για ύπνο την πέρασα παρέα με έναν βετεράνο πολέμου και τον διοικητή του τοπικού αστυνομικού τμήματος.Ο βετεράνος με κερνούσε μπύρες και μου έλεγε ιστορίες από το πόλεμο,δείχνοντας μου συνέχεια τα σημάδια από τις σφαίρες και τα βασανιστήρια.Ο διοικητής δοκίμασε λίγο από το τσίπουρο που έβαλα να πιει ο βετεράνος και ξετρελάθηκε.Ήπιε όλο το υπόλοιπο που είχα μαζί μου(περίπου μισό λίτρο)πήρε το περιπολικό και έφυγε για περιπολία.Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλάβαινα γρι από όσα μου έλεγαν αλλά πέρασα μία χαρά με το παρεάκι.Ευτυχώς το μαγαζί έπρεπε να κλείσει στις 23.00 αλλιώς θα είχα άσχημα ξεμπερδέματα με αυτηνές τις μπύρες.

δείτε αναλυτικά την διαδρομή της ημέρας ΕΔΩ 

βίντεο δεν έχει.

ακόμα περισσότερες  φωτογραφίες από την Βοσνία Ερζεγοβίνη ΕΔΩ

επόμενο…Η διαδρομή προς το Bugoino.

Αφού άλλαξα 2 φέρυ με ενδιάμεση μία δυνατή ανάβαση κάτω από τον καυτό ήλιο,προσσέγισα το ηπειρωτικό κομμάτι της Κροατίας και μετά από διαδρομή 45 χιλιομέτρων δίπλα στο ποταμό Νέρετβα έφτασα στα σύνορα με την Βοσνία Ερζεγοβίνη.

το ποτάμι Meretva το χρησιμοποιούν και για μεταφορές-μετακινήσεις.

Πρώτος σταθμός το Mostar μία πανέμορφη πόλη φημισμένη για το γεφύρι της(σαν την Άρτα ένα πράμα).
Το Μόσταρ (κροάτικα: Mostar) είναι μια πόλη και δημοτική αρχή της Βοσνίας επί του ποταμού Νερέτβα και είναι η πέμπτη σε μέγεθος πόλη στη χώρα. Το όνομα της πόλης οφείλεται στο κεντρικό αξιοθέατο της πόλης, τη γέφυρα Στάρι Μοστ (Βοσνιακά: Stari Most, μετάφραση: παλαιά γέφυρα) και τους πύργους στις άκρες της, που ονομάζονται (Βοσνιακά: mostari, μετάφραση: φύλακες της γέφυρας) (μοστάρι). Η γέφυρα, που είχε χτιστεί επί οθωμανικής κυριαρχίας καταστράφηκε κατά τον πόλεμο της Βοσνίας από Κροάτες και ξαναχτίστηκε με βάση το αρχικό σχέδιο το 2004. Από το 2005 η γέφυρα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Εκτεταμένες καταστροφές, και πολλά θύματα μεταξύ των κατοίκων της, γνώρισε και η υπόλοιπη πόλη.

Το ξακουστό γεφύρι

Σύμφωνα με την απογραφή του 2005, κατοικείται από 127.066 ανθρώπους, ενώ η Κροατική μειονότητα φαίνεται να αυξάνεται ολοένα – η σερβική μειονότητα μετά τον πόλεμο είναι αμελητέα.
Στην περιοχή δεν υπάρχουν οργανωμένα κάμπινγκ και γιαυτό νοίκιασα δωμάτιο σε hostel για 2 βράδυα με στόχο την επομένη να ξεχυθώ στα καλντερίμια της παλιάς πόλης.

Η πόλη δέχεται χιλιάδες τουρίστες από όλη την υφήλειο ώντας λίγο ακριβή για τα δεδομένα της χώρας.Πολλοί από τους ντόπιους αλλά και τους επισκέπτες δροσίζονται κάνοντας μακροβούτια στο ποτάμι.
Έκανα τις βόλτες μου,σουβενιριάστηκα,δοκίμασα και το ντόνερ που μου πρότεινε ο φίλος μου ο Κουτσολικάκης και επιστροφή στο hostel για μαγείρεμα και μελέτη του χάρτη για την χάραξη νέας πορείας. Υπόψιν ότι δεν έχω έτοιμη πορεία και ρωτώντας τους ντόπιους αποφασίζω ποιά πόλη θα είναι η επόμενη στάση.

Στο hostel γνώρισα την Κάγια,μία σλοβένα ταξιδιώτισσα η οποία εντυπωσιάστηκε από τον τρόπο και τον στόχο του ταξιδιού μου.Η ταύτην κορασίδα ετοίμασε για την πάρτη μου σχεδιάγραμμα τουριστικό οδηγό,με έμφαση στις ποδηλατικές διαδρομές και τις φυσικές ομορφιές της Σλοβενίας.Πολύ ευγενικό εκ μέρους της.Επίσης θα ήθελα να αναφέρω ότι η ιδιοκτήτρια του Hostel Sanja με χρέωσε μόνο την μία βραδυά από τις δύο!!!!Αγαπημένη η κυρία Σάνια.
Σας ευχαριστώ που ακολουθείτε και διαβάζετε το blog.Μου δίνει μεγάλη χαρά και δύναμη για την συνέχεια το γεγονός ότι αρκετοί απο εσάς περιμένουν με αγωνία την επόμενη δημοσίευση.

δείτε αναλυτικά την διαδρομή ΕΔΩ

δείτε βίντεο από την βόλτα στη παλιά πόλη ΕΔΩ

δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την διαδρομή μου στην Βοσνία Ερζεγοβίνη ΕΔΩ

επόμενη στάση; Jablanica
Άλλος για Χίο τράβηξε,πήγε,κι άλλος Για μπλάνιτσα….

Περισσότερο από όλες τις περιοχές του νησιού της  Κόρτσουλα,η Λουμπάρντα είναι η πιο φημισμένη για τους αμπελώνες που παράγεται η ποικιλία των σταφυλιών GRK.Ήταν μια καλή ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά  κάποιους ανθρώπους που ασχολούνται με μεράκι με την παραγωγή οίνου από την συγκεκριμένη ποικιλία σταφυλιών.

Η θέα από το οινοποιείο

Ο Κος Zoran Cebalo ασχολείται με το είδος από μικρό παιδί και θεωρείται ομολογουμένως ο καλύτερος και πιο σοβαρός επαγγελματίας στο είδος στην περιοχή.

O Zoran έχει διαμορφώσει έναν χώρο όπου μπορείς να δοκιμάσεις και να αγοράσεις προιόντα
του.

Από τον 3ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας οι κάτοικοι της Lumbarda παράγουν λευκό κρασί με την ονομασία GRK.
Τα σταφύλια καλλιεργούνται σε αμμώδη έδαφος σε περιοχή της οποίας τα όρια από βορρά και νότο βρέχονται από θάλασσα.Τα φυτά είναι εκτεθημμένα στον ήλιο περισσότερο από 2700 ώρες το χρόνο(μέση ημερήσιος χρόνος 7.4 ώρες).GRK σημαίνει Ελληνικό και οι αρχαίοι Έλληνες ήταν αυτοί που ξεκίνησαν την παραγωγή κρασιού πολλούς αιώνες πριν.Ωστόσο η συγκεκριμένη ποικιλία δεν έχει έρθει από την Ελλάδα.Αναλύσεις DNA αποδεικνύουν ότι η GRK είναι κροάτικη γηγενή ποικιλία και δεν παράγεται σε κανένα άλλο μέρος του πλανήτη.Παρά την μοναδικότητά της,η συγκεκριμένη ποικιλία έχει μόνο θηλυκά άνθη και δεν μπορεί να “σταθεί” μόνη της αλλά χρειάζεται να μοιραστεί το έδαφος με άλλη ποικιλία με αρσενικά άνθη για να επιτευχθεί η ανθοφορία.Η πιό γνωστή κροάτικη ποικιλία κόκκινων σταφυλιών με όνομα Plavac Mali αποδείχθηκε το τέλειο ταίρι.
Ο Zoran τόνισε ότι υπάρχει συνεχής επαγρύπνιση από τους τοπικούς καλλιεργητές για την αναβάθμιση και τελειοποίηση της συγκεκριμένης ποικιλίας.
Αφού αγόρασα ένα μπουκάλι επέστρεψα στο κάμπινγκ να απολαύσω το κρασί με μερικά φρούτα.

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.

δείτε βίντεο από την επίσκεψη στο οινοποιείο ΕΔΩ

Επόμενο;Μόσταρ Το στολίδι της Βοσνίας

Μετά από τρεις ολάκερες εβδομάδες στο βαλκανιζατέρ μου,έχοντας γνωρίσει κάθε λογής ανθρώπους από περιοχές που κάποτε συγκροτούσαν την Γιουγκοσλαβία,διαπίστωσα ότι οι επιπτώσεις του πρόσφατου πολέμου είναι χαραγμένες στις εκφράσεις,στα λόγια και στις κινήσεις των ντόπιων αλλά θα έλεγα ότι είναι λίγο πιο έντονο το φαινόμενο στους Βόσνιους.

Το βλέπω και το ζω όσο διασχίζω πιο μικρές πόλεις και χωριά ότι υπάρχει μία δυσαναλογία στις διάφορες μορφές ανάπτυξης σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας.Σαν ο χρόνος να έκανε μια παύση..

Το Κόρτσουλα, (κροατικά: Korčula) είναι η Κόρκυρα Μέλαινα (δηλ. Μαύρη Κέρκυρα) των αρχαίων, είναι νησί της Κροατίας στην Αδριατική Θάλασσα. Έχει έκταση 271,5 ^[1] τ.χλμ. και 16.182 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του2001. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η πόλη Κόρτσουλα με 5.889 κατοίκους. Είναι το έκτο μεγαλύτερο κροατικό νησί μετά το Κρες, το Κρκ, το Μπρατς, τοΧβαρ και το Παγκ και το δεύτερο μεγαλύτερο, ως προς τον πληθυσμό, μετά τοΚρκ.

Η πόλη της Κόρτσουλα

Βάσει τον  Όμηρο ο Οδυσσέας έμεινε εδώ 9 χρόνια λόγω του έρωτά του με την Καλυψώ.Θα μου επιτρέψετε να αμφισβητήσω την άποψή του πιστεύοντας ότι ο εν λόγω ταξιδευτής έμεινε στο νησί μόνο 9 χρόνια λόγω της απίστευτης ομορφιάς του νησιού και φυσικά του τοπικού κρασιού το οποίο παράγεται από μία συγκεκριμένη ποικιλία σταφυλιών που ονομάζεται GRKA(δηλαδή Ελληνική). Έμεινα στο νησί 4 μέρες απολαμβάνοντας τις φυσικές ομορφιές,τις τέλειες ποδηλατικές διαδρομές μέσα στην κατάφυτη ενδοχώρα και την γεμάτη ζεστασιά και χαμόγελο φιλοξενία των ντόπιων

Pupnat

Η Κροατία υπήρξε πάντοτε χώρα, με την οποία μας συνέδεαν στενοί δεσμοί: Αν ανατρέξει κανείς στην απώτατη ιστορία, θα συναντήσει Έλληνες να δημιουργούν τις πρώτες ειρηνικές αποικίες στις φιλόξενες δαλματικές ακτές. Οι πρώτοι έποικοι της Φάρου, που σήμερα είναι το πανέμορφο Κροατικό νησί Χβάρ, ήταν από την νήσο Πάρο. Αλλά και πριν από τους Πάριους είχαν έρθει έποικοι από τις Συρακούσες της Μεγάλης Ελλάδος και δημιούργησαν την αποικία Ισσα στο σημερινό κροατικό νησί Βις. Την ίδια εποχή μάλιστα ιδρύθηκε και ελληνικός οικισμός στο νησί Κόρτσουλα (παραφθορά του Κέρκυρα Μέλαινα). Εδώ βρίσκεται η περίφημη ελληνική επιγραφή που αποτυπώνει το διάταγμα/ψήφισμα εποικισμού (το περίφημο “ψήφισμα της Λουμπάρδας”), στο οποίο περιγράφονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των ελλήνων αποίκων, των οποίων τα 180 ονόματα είναι χαραγμένα σε μνημείο που σώζεται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο του Ζάγκρεμπ.

Στο κάμπινγκ γνώρισα έναν κροάτη ποδηλάτη ο οποίος έρχεται κάθε χρόνο εδώ για τις διακοπές του ο οποίος με πρότεινε μία διαδρομή στην Βοσνία Ερζεγοβίνη που δεν έπρεπε να την χάσω με τίποτα.

Δείτε αναλυτικά στοιχεία μίας διαδρομής στο νησί ΕΔΩ

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Κροατία ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που διαβάζετε όσα γράφω και μην ξεχνάτε να βάζετε το ποδήλατο στη ζωή σας.

Στην άλλη άκρη του νησιού Mljet είναι το δεύτερο λιμάνι από όπου θα ανέβαζα το ποδήλατο μου και αυτό το υπέροχο κορμί σε ένα τουριστικό καραβάκι το οποίο θα με πήγαινε στο νησί Kortsula.Συμφώνησα τηλεφωνικώς με τον καπετάνιο στα 30 ευρώ,τσιμπημένη τιμή αλλά δεν είχα και πολλές επιλογές.

Το άσχημο στην υπόθεση είναι ότι η άδεια του συνταξιδιώτη μου πλησίαζε στο τέλος και ο Γιώργος έπρεπε να πάρει τον δρόμο του γυρισμού προς την Αλβανία.

Τον Γιώργο τον θεωρώ ιδανικό συνποδηλάτη γιατί πάντα βρίσκει διεξόδους σε μυστήριες καταστάσεις και έχει απίστευτη υπομονή(κυρίως με τα κουσούρια μου).Είναι πάντα ενημερωμένος για τα μέρη που επισκεφτόμαστε  και έχει πάντα κάτι να σου πει όσον αφορά διάφορα ενδιαφέροντα ιστορικά γεγονότα.Συνταξιδιώτης και Ξεναγός(Ντούμπλε Φας)

Στα σύνορα της Κροατίας

Από αυτό το σημείο και μετά ξεκινάω σόλο ταξιδιωτική καριέρα.

Ένας δύσκολος αποχαιρετισμός.

Δείτε αναλυτικά την διαδρομή της ημέρας ΕΔΩ

Επόμενη δημοσίευση:Στα Χνάρια του Οδυσσέα

Σας ευχαριστώ που ακολουθείτε το blog μου.

Κάντε ποδήλατο και ο πλανήτης θα σας λατρέψει!

Το νησί Mljet θεωρώ ότι είναι το πιο κατάφυτο νησί που έχω γνωρίσει.Φαίνεται ότι οι εμπρηστές εδώ είναι ένα είδος που ανήκει στα εξαφανισμένα.

Το Μλιετ, (κροατικά: Mljet) είναι νησί της Κροατίας στην Αδριατική Θάλασσα. Έχει έκταση 98 ^[1] τ.χλμ. και 1.111 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του2001. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η πόλη Babino Polje με 336 κατοίκους. Είναι το όγδοο μεγαλύτερο κροατικό νησί και ένα μεγάλο μέρος του νησιού, περίπου 54 τ.χλμ., είναι προστατευόμενο εθνικό πάρκο της Κροατίας.Οι ντόπιοι ισχυρίζονται ότι ανήκει στα 10 πιο όμορφα νησιά του κόσμου.Χμμμ λίγο τραβηγμένο αλλά αν δεν παινέψεις και τον τόπο σου τι στο καλό.Στο νησί μείναμε σε  κάμπινγκ στην πρωτεύουσα του νησιού Babino Polje  που παρεπιπτόντως δεν είναι παραλία αλλά βρίσκεται πάνω σε ένα λόφο στο κέντρο του νησιού.

πολλά όμορφα χωριά βρίσκονται μακριά από τις παραλίες

Πήραμε τα ποδήλατά μας και κινήσαμε να επισκεφθούμε το εθνικό πάρκο  το οποίο έχει άπειρες διαδρομές για πεζοπόρους και για ποδηλάτες.Άριστα σηματοδοτημένες με καθαρά μονοπάτια.Ένας επίγειος παράδεισος για περιπατητές.

Το νησί έχει πολλά νησιά δορυφόρους με το καθένα να έχει μοναδικές ομορφιές

Εντός του πάρκου(80kn είσοδο,περίπου 12 ευρώ) βρίσκονται πολλά καταστήματα που νοικιάζουν ποδήλατα σε τιμές ;φωτιά.40 ευρώ την ημέρα.είπαμε, αλλά μην κάντι κι έτσ’!

στην επόμενη δημοσίευση: H ώρα του αποχωρισμού(Σνιφ)

Ψάχνοντας τρόπο να πάμε σε κάποιο από τα απέναντι νησιά  και έχοντας έναν διαφημιστικό χάρτη της περιοχής στα χέρια μας στο λιμάνι του Dubrovnik,μας πλησιάζει ένας νεαρός υπάλληλος του κροάτικου λιμενικού σώματος και ρωτάει αν χρειαζόμαστε βοήθεια.Του λέμε τα σχέδια που έχουμε για την ημέρα και μας εξηγεί ότι η πιο βατή λύση για να πάμε στο νησί Mljet είναι να πάμε με τα ποδήλατα σε ένα λιμάνι το οποίο απέχει 25-30 χιλιόμετρα από το σημείο που βρισκόμασταν,και ότι προλαβαίνουμε το καράβι που αναχωρεί στις 13 00 για το νησί.έχοντας λοιπόν μπροστά μας 2 ώρες ξεκινάμε μια τρελή  κούρσα να προλάβουμε.Έχοντας το άγχος να προλάβουμε το καράβι η αλήθεια είναι ότι ποδηλατούσα σαν δαιμονισμένος. Αν λάβω υπ’όψιν τις δηλώσεις του συνταξιδιώτη μου Γιώργου ήταν μία από τις φορές που ήμουνα πραγματική απόλαυση στο να με ακολουθεί έχοντας πολύ λιγότερο βάρος αυτός σε σχέση με το δικό μου φορτίο(πλοίο της αγάπης αποκαλούσε το ποδήλατό μου)αλλά πηγαίναμε σχεδόν μαζί!

Διανύουμε που λέτε περίπου 33 χιλιόμετρα φτάνοντας  στην πόλη Slano σε λιγότερο από 1:45′ και είμαστε σίγουροι ότι είμαστε μέσα στο χρονοδιάγραμμα.Ψάχνοντας για το λιμάνι ανακαλύπτουμε ότι απέχουμε από τον πραγματικό στόχο το λιμάνι Prapratno άλλα τόσα χιλιόμετρα και αναρωτιόμαστε αν θα προλάβουμε το πλοίο που αναχωρεί στις 17:00.

Η πληροφορία που μας έδωσε ο υπάλληλος του λιμενικού είναι μακράν η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ που έχω λάβει ποτέ σε ταξίδι!

Κάναμε μία στάση για κρύο τσάι και καμιά μπύρα για το σβήσιμο και μετά από πέντε ώρες ποδηλασίας φτάσαμε στο πολυπόθητο λιμάνι  και μπήκαμε στο καράβι για το νησί Mljet.

Δεν υπάρχουν σχετικές φωτογραφίες  από την διαδρομή αυτήν άλλα μπορείτε να δείτε αναλυτικά στοιχεία της ΕΔΩ

Υ.Γ πριν φτάσουμε στο λιμάνι είδα μία πινακίδα που μας προέτρεπε να ακολουθήσουμε τον ποδηλατικό δρόμο της περιοχής αντί για τον κανονικό.

Δείτε σχετικό Βίντεο ΕΔΩ

Χθες το απόγευμα όπως επέστρεφα από το ντους στην σκηνή μου είδα μια χαριτωμένη γριούλα να έχει στα χέρια της όλο τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό μου,δηλαδή το Notebook,την φωτογραφική μηχανή μου,το ρολόι και την Go Pro κάμερα τα οποία φόρτιζαν όλα μαζί σε ένα κιόσκι δίπλα από την σκηνή μου.

Μόλις με είδε να πλησιάζω και προφανώς κατάλαβε ότι όλα αυτά που κρατούσε ήταν δικά μου,τα άφησε πάλι όλα κάτω με ένα πλατύ χαμόγελο και αφού μου είπε κάτι στα κροάτικα μπήκε σε ένα παλιό κτίριο πιό κατω.

Την άλλη μέρα το πρωί ζήτησα από την ιδιοκτήτρια του κάμπινγκ μερικά μανταλάκια για να κρεμάσω την μπουγάδα μου και εκείνη μου είπε με παράπονο πως δεν έχει γιατί αντιμετωπίζει το εξής πρόβλημα:

Η πεθερά της η οποία πάσχει από την νόσο Αλτσχάιμερ έχει την μανία να παίρνει διάφορα πράγματα και να τα κρύβει σε μία από τις 4 αποθήκες που έχει το κάμπινγκ ή τα βάζει κάτω από τις μπάλες της τροφής από τις κατσίκες που διατηρεί η οικογένεια σε ένα μαντρί δίπλα στο  κάμπινγκ.Όταν την ρωτάνε που τα πήγε τα διάφορα αντικείμενα που μάζεψε,δεν θυμάται βέβαια λόγω της ασθένειας.

Η πάσχουσα πεθερά της ιδιοκτήτριας είναι η χαριτωμένη γριούλα που γνώρισα το προηγούμενο απόγευμα.

ότι καταλάβατε καταλάβατε….

Να και η κεχαριτωμένη γριούλα

Αφού περιμέναμε να περάσει ακόμα μία πρωινή μπόρα ο καιρός κατά τις 12 άνοιξε και φύγαμε με αγωνία για τον καιρό της υπόλοιπης μέρας και φυσικά την λαχτάρα να δούμε το Dubrovnik. Ο δρόμος  όσο πλησιάζαμε  στην πόλη είχε πολύ κίνηση άλλα το θεωρήσαμε λογικό. Με το που μπήκαμε στην αρχή της πόλης μας πλησίασε μια κυρία και μας ρώτησε εάν θέλουμε δωμάτιο να μείνουμε και αφού το είδαμε και η τιμή συμφωνήθηκε στα 42 ευρώ(όσο η τιμή ενός κάμπινγκ). Βολευτήκαμε διώξαμε τον ιδρώτα από το σώμα μας με την βοήθεια H2O και διάφορων άλλων χημικών παρασκευασμάτων με ευχάριστο άρωμα και ανακατευτήκαμε με τις ορδές των τουριστών στην  Καστροπολιτεία της παλιάς πόλης. Λίγα λόγια για την πόλη:Το Ντουμπρόβνικ (Κροατικά: Dubrovnik, ιστορικά Ragusium) είναι μια πόλη 43.770 κατοίκων στην Δαλματία της Κροατίας. Για αιώνες ήταν μετά την Βενετία το σημαντικότερο λιμάνι των Βενετών στην Αδριατική και σήμερα ένα δημοφιλές τουριστικό κέντρο.

Ιστορικές παραδόσεις υποδηλώνουν ότι η Ραγούζα (Ντουμπρόβνικ) ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα σε ένα βραχώδες νησί ονόματι Λάους, που αποτέλεσε καταφύγιο για πρόσφυγες από την κοντινή πόλη Επίδαυρο.

Πρόσφατα εμφανίστηκε μια άλλη θεωρία, βασισμένη σε νέες αρχαιολογικές ανασκαφές. Νέα ευρήματα (μια Βυζαντινή βασιλική από τον 8ο αιώνα και τμήματα των τειχών της πόλης) δεν συμφωνούν με την παραδοσιακή θεωρία. Το μέγεθος της παλιάς βασιλικής δείχνει καθαρά ότι υπήρχε την εποχή εκείνη ένας αρκετά μεγάλος οικισμός. Υπάρχει επίσης στην επιστημονική κοινότητα αυξανόμενη υποστήριξη της θεωρίας ότι η κατασκευή της Ραγούζας έγινε κυρίως τα χρόνια προ Χριστού. Αυτή η ΄΄Ελληνική θεωρία΄΄ ενισχύεται από πρόσφατα ευρήματα πολυάριθμων Ελληνικών τεχνουργημάτων σε ανασκαφές στο Λιμάνι του Ντουμπρόβνικ. Επίσης γεωτρήσεις κάτω από τον κύριο δρόμο της πόλης έχουν αποκαλύψει φυσική άμμο, που έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία του νησιού Λάους (Λάουζα).

Ο Δόκτωρ Αντουν Νίκετιτς, στο βιβλίο του ΄΄Ιστορία του Λιμανιού του Ντουμπρόβνικ΄΄, αναπτύσσει τη θεωρία ότι το Ντουμπρόβνικ ιδρύθηκε από Έλληνες ναυτικούς. Ένα στοιχείο-κλειδί σε αυτή τη θεωρία είναι ότι τα πλοία την αρχαία εποχή ταξίδευαν περί τα 90 χιλιόμετρα την ημέρα και χρειάζονταν μια αμμώδη ακτή για να ανασύρουν νερό για το υπόλοιπο διάστημα της νύχτας. Το ιδεώδες σημείο στάσης θα είχε πηγή γλυκού νερού κάπου κοντά. Το Ντουμπρόβνικ τα έχει και τα δύο και βρίσκεται σχεδόν στο μέσο μεταξύ των δύο γνωστών Ελληνικών αποικιών Μπούντβα και Κόρτσουλα σε μεταξύ τους απόσταση 176 χλμ.

  Κάναμε τις βόλτες στην παλιά πόλη όπου όλα είναι του πανακρίβου,ένα μπουκαλάκι νερό 2.5 ευρώ,έλεος!!!

Αρκέστηκα λοιπόν στην αγορά ενός σφηνακίου και επιστροφή στο δωμάτιο για μαγείρεμα και ένα τσιπουράκι στο μπαλκόνι με θέα το λιμάνι΄.

Αναλυτικά η διαδρομή της ημέρας ΕΔΩ

Περισσότερες φωτογραφίες από την Κροατία ΕΔΩ

Δείτε Βίντεο από την παλιά πόλη ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ που ακολουθείτε το blog μου!

Βάλτε το ποδήλατο στην ζωή σας,και αυτήν θα σας ανταποδώσει το καλό με πολλούς τρόπους!