Είσοδος στην Καλαμάτα

Η 11η μέρα ξεκίνησε πάλι ανηφορικά από την Στούπα μέχρι την Καρδαμύλη και τις Καλύβες και αφού περάσαμε το Προσήλιο πέσαμε στην Μάλτα! και  βγήκαμε παραλιακά από την περιοχή της Μαντινείας με πρώτη στάση την Καλαμάτα.

Η Καλαμάτα οφείλω να ομολογήσω δεν μας άρεσε καθόλου(είναι σαν την Λάρισα με θάλασσα)και την περάσαμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και ξαναβγήκαμε στην εξοχή και αφού περάσαμε την Μεσσήνη και μερικά όμορφα χωριά φτάσαμε στο Πεταλίδι.

Εκεί μας περίμενε η φίλη μου η Λίτσα όπου μας είχε βρει δωμάτιο και μετά από τα συνήθη ντους και μπουγάδα βγήκαμε για καφέ και η μέρα έσβησε με την επίσκεψη στην ταβέρνα “Αργώ” που διατηρεί ο σύζυγος της Λίτσας.Η ταβέρνα βρίσκεται πάνω από το Πεταλίδι και η θέα είναι απίστευτη.

η θέα από την ταβέρνα

αναλυτικά η διαδρομή εδώ

Η δέκατη μέρα ξεκίνησε δύσκολα λόγω του hangover από το προηγούμενο βράδυ.

Μετά από μία ανηφορική διαδρομή φτάσαμε στην πανέμορφη Αρεόπολη

Στα σοκάκια της Αρεόπολης

Η Αρεόπολη μας εντυπωσίασε με την ομορφιά της και αφού κάναμε μερικές βόλτες πήραμε ένα ταξί για να μας πάει στο Σπήλαιο του Δυρού που ήταν η προτεραιότητα της ημέρας

Η παραλία δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου

Προς έκπληξή μας η αναμονή για να μπεις στο σπήλαιο ήταν τεράστια και θα έπρεπε να περιμένουμε πάνω από 2 ώρες για να μπούμε μέσα.Βρήκα ευκαιρία λοιπόν για ένα σουφουράκι της τάξης των 90′ και όταν ήρθε η σειρά μας φορέσαμε τα σωσίβια και ξεκινήσαμε την περιήγηση.

Αναμονή για επιβίβαση στην βάρκα

Η περιήγηση στο σπήλαιο γίνεται με βάρκες έξι θέσεων και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα από την οργάνωση και πάνω από όλα την ομορφιά και το δέος που σου προκαλεί η βαρκάδα εντός του σπηλαίου.

Μετά το πέρας της επίσκεψης του σπηλαίου υπολείπονταν κάτι παραπάνω από 50 χιλιόμετρα για να φτάσουμε στην Στούπα όπου θα περνούσαμε την βραδυά σε κάμπινγκ.

Στάση για Ξεκούραση

Φτάσαμε στην Στούπα νύχτα μετά από μια αρκετά κουραστική μέρα και…

Η  μέρα έσβησε με επίσκεψη σε επιχείρηση παροχής έτοιμου φαγητού μετά ηδύποτων.

αναλυτικά η διαδρομή μέχρι την Αρεόπολη εδώ

αναλυτικά η διαδρομή μέχρι την Στούπα εδώ

Ξεκινήσαμε για το Γύθειο διασχίζοντας μερικούς λόφους που βρίσκονται παράλληλα του Λακωνικού κόλπου μέχρι τον κάμπο των Παπαδιάνικων και μετα κατευθυνόμενοι προς τους Μολάους στρίψαμε αριστερά προς την Σκάλα και αφού ανεβήκαμε λίγο στις παρυφές της Χαμοσπηλιάς κατεβήκαμε στο Γύθειο .

Την ένατη μέρα κατασκηνώσαμε σε ένα από τα τρία κάμπινγκ μετά το Μαυροβούνι όπου και κάναμε ένα καλό τσιμπούσι προς τιμήν του τρίτου της παρέας τον Νίκο ο οποίος την επομένη θα έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής  στην Ελασσόνα με διάφορα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

αναλυτικά η διαδρομή εδώ

Ακούσαμε πολλά για τις παραλίες της Ελαφονήσου και ξεκινήσαμε για την πιό γνωστή που είναι οι δίδυμες παραλίες Φράγκος και Σαρακίνικο στην νότια πλευρά του νησιού.

παραλία Σίμος

περισσότερες πληροφορίες για τις παραλίες του νησιού διαβάστε ΕΔΩ

Το απόγευμα επιστρέψαμε για ξεκούραση στο δωμάτιο και η μέρα έσβησε με επίσκεψη σε επιχείρηση παροχής έτοιμου φαγητού μετά ηδύποτων.

αναλυτικά η διαδρομή εδώ

Ξεκούραστοι και γεμάτοι ενέργεια ξεκινήσαμε να κατασπαράζουμε την ανηφορική διαδρομή από τα Νόμια στις Καλύβες και μετά την Λίρα αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς τα Βιγκλάφια περνώντας από τον Άγιο Μάμα.Η διαδρομή ήταν αρκετά δύσκολη λόγω των πολλαπλών αναβάσεων που εναλλάσονταν ανάμεσα στους λόφους και η διαδρομή αποδείχθηκε πολύ άτυχη για τον Νίκο ο οποίος έπαθε 2 λάστιχα.Μετά την Παντάνασσα κατεβήκαμε στον κάμπο των Μανολαριάνικων και στους Άγιους Απόστολους στρίψαμε για Βιγκλάφια και πήραμε το φέρρυ από την Πούντα για Ελαφόνησο.

10λεπτο φέρυ μέχρι την Ελαφόνησο

Στην Ελαφόνησο νοικιάσαμε πάλι δωμάτιο(τρίκλινο 50ευρώ) για να μένουμε στην Χώρα και αποφασίσαμε να μείνουμε 2 βραδυές.Η τιμή του δωματίου είναι η ίδια που θα πληρώναμε και στο κάμπινγκ .

Η μέρα έσβησε με επίσκεψη σε επιχείρηση παροχής έτοιμου φαγητού μετά ηδύποτων.

αναλυτικά η διαδρομή

Στην Μονεμβάσια αποφασίσαμε να καθήσουμε μία επιπλέον μέρα,οπότε νοικιάσαμε ένα τρίκλινο δωμάτιο γιατί δεν υπάρχει οργανωμένο κάμπινγκ.

Ο Βράχος της Μονεμβάσιας

Η ομορφιά του χωριού που είναι μέσα από τα τείχη απέδειξε ότι  άξιζε τον κόπο να αφιερώσουμε ακόμη μία μέρα και φυσικά ξεκουραστήκαμε από την δύσκολη ανάβαση της προηγούμενης ημέρας.

Άποψη του χωριού από τα τείχη.

Είναι πολύ τυχεροί όσοι κατοικούν μόνιμα μέσα από τα τείχη  μακριά από την φασαρία και απολαμβάνουν  μία όμορφη και ήρεμη ζωή.

Η μέρα  έσβησε με την επίσκεψη σε τοπική επιχείρηση παροχής έτοιμου φαγητού μετά τοπικών ηδίποτων.

Ξεκινήσαμε από την παραλία του Λεωνιδίου με κατεύθυνση το χωριό Πούληθρα από όπου ξεκινάει η ανάβαση.

Αποφασίσαμε να μην πάμε από το χωριό  Κοσμάς από όπου συνεχίζει η διαδρομή κατηφορικά μέχρι την πεδιάδα της Σπάρτης   μέχρι τους Μολάους και μετά Μονεμβασιά αλλά προτιμήσαμε το ορεινό κομμάτι που πηγαίνει παράλληλα με την ακτή αλλά σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο περνώντας από το χωριό Πηγάδι.

με θέα τα Πούληθρα

περιμένοντας τον Γιώργο και τον Νίκο

Δύσκολη ανάβαση με εκπληκτική θέα

Να και ο Νίκος

και ο Γιώργος

Στάση στο Πηγάδι

Συνεχίσαμε προς το χωριό Ρειχέα  περνώντας από σημεία με απίστευτη βλάστηση και αφού συναντήσαμε μερικά χωριά ακόμα βγήκαμε χαμηλά στον δρόμο Μονεμβασιάς-Κροκεών.

τελευταία στάση πριν την Μονεμβάσια

αναλυτικά η διαδρομή εδώ

Ήρθε η μέρα που η ποδηλατική ομάδα μεγάλωσε γιατί προστέθηκε  σε αυτήν ο Νίκος ο οποίος θα μας ακολουθήσει για μερικές μέρες σε μερικά από τα ωραιότερα μέρη του Μωριά.

Κάναμε τις βόλτες στην πόλη και στην παραλία και αργά το απόγευμα ετοιμάσαμε τα ποδήλατα για την επόμενη μέρα που είχαμε την ανάβαση στον Πάρνωνα.

Διασχίσαμε τον υγροβιότοπο του Μούστου από το Άστρος ως τον Άγιο Ανδρέα και μετά ακολουθήσαμε την παραλιακή επαρχιακή οδό με την υπέροχη θέα στην θάλασσα.Συναντήσαμε πολλά ιχθυοτροφεία στον δρόμο ο οποίος ήταν σε πολλά σημεία ανηφορικός,κατάσταση που προμήνυε ότι η διαδρομή στην Πελοπόννησο θα ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη.

Σε όλη αυτή την κατάσταση με τα ιχθυοτροφεία μας άνοιξε η όρεξη για ψάρι και κάναμε μία στάση το μεσημέρι στην παραλία του Τύρου για ένα τσιπουράκι μετα εκλεκτού μεζέ,μία μπύρα για αναπλήρωση των χαμένων υγρών και βουρ για Λεωνίδιο.

Φτάσαμε αργά το απόγευμα στην μικρή αυτή πόλη με την άγρια ομορφιά που προσδίδουν τα τεράστια βράχια που την περιβάλλουν και προς έκπληξή μας δυσκολευτήκαμε να βρούμε μέρος να μείνουμε μέσα στην πόλη.

Ευτυχώς λίγο πριν σκοτεινιάσει στην παραλία του Λεωνιδίου βρήκαμε ένα κάμπινγκ το οποίο δεν είχε ξεκινήσει να λειτουργεί ακόμη αλλά μας είπαν ότι δεν είχαν πρόβλημα να μείνουμε και μάλιστα δωρεάν!

kamping “Semeli”

αναλυτικά η διαδρομή